એક હતી હાઈકોર્ટના જજની ગાડી... એને હતી બહુ જ આળ-પંપાળ...
માથે લાલ લોટો... અને આગળ-પાછળ હોદ્દાનું લખાણ...
રોડ ક્રોસ કરવામાં પડતી'તી બહુ જ તકલીફ...એ હતી ખાસ અને બીજા બધા 'આમ'...
માટે એના આવવા-જવાના સમયે...ઊભી રખાતી ગાડીઓ તમામ...
રોડ પર બનાવવામાં આવ્યા કંઈ કેટલાયે પાળિયા...'હાઈવે' તો રહ્યું માત્ર નામ...
સદીઓથી ચાલતાં હતાં કેટલાંયે શટલિયાં ગેરકાયદે અહીં...એને ક્યાં પડી'તી કાંઈ!
એક દી ઘટના એવી થઈ...શટલીયાએ એને હારે થઈને બકી ભરી...
ત્યારે એને ભાન થયું... કે, "મારે આવું થયું તો ના જ ચાલે"...
નામે કાયદા અને સેફટીના...મારી શટલીયાના પેટે થોડા દી માટે લાત...
એસ. ટી. વાળા મન ફાવે તેમ કરે... મુસાફરો તો બસ... રઝળ્યા કરે...
'ક' મને પણ.. શટલીયામાં... મજબૂરીના માર્યા ફરે...
કંઈ કેટલાયે ગેલન ને લીટર વેડફાય છે આ પાળિયાઓની જોહુકમીથી...
ઊલટાનાં એની આગળ પાછાં બેંકોની જાહેરાત વાળાં રસ્તો સાંકડો કરતાં લોઢાંનાં પાટિયાં...
પણ એ ગાડીને ક્યાં પડી છે...'આપણે તો ઘી કેળાં ને ભજીયાં'...
પારકા પૈસે દીવાળી ને પ્રજાની મહેનતની થાય હોળી...
No comments:
Post a Comment