આજે બધાની જિંદગી ઝડપી બની ગઈ છે.કોઇની જોડે સમય જ નથી.
કોઇને મળવા જવાનું હોય તો સમય નથી. કોઇના પ્રસંગમાં જવાનું હોય, તો સમય નથી.
પોતાના માટે કાંઈ લાવવું હોય તો પણ ઘણાને તો સમય નથી!
અને પછી આપણે જ એવી રા'વ ખાઈએ કે ફલાણા સંબંધો સાચવતા નથી. પણ હું એવું માનું છું કે તાળી એક હાથે નથી વાગતી...
અરે દરેક જણ એવું જ વિચારે કે સામેવાળો મિત્ર કે સંબંધી દરેક વસ્તુ માટે પહેલ કરે તો થઈ રહ્યું. સંબંધો તો ધીરે ધીરે પૂરા જ થઈ જશે!
આપણો સમાજ હવે બદલાઈ રહ્યો છે, ૧૦ થી ૧૫ વર્ષ પહેલાંનો ગાળો યાદ કરો...
તે વખતે લોકો એક બીજાને પત્રો લખતા એ પણ યાદ કરી કરીને...
અરે દીવાળીમાં તો બજારમાં શુભકામના માટેનાં "દીવાળી કાર્ડ" પણ ખૂટી જતાં યાદ છે?
છોકરાંઓ રજાઓમાં મામા-માસીને ત્યાં મહીનો મહીનો રે'તાં...
અને હવે, પત્રને બદલે ઈ-મેઈલ..ફોન...બધું ઝડપી...કોઈને કોઇની માટે સમય જ નથી મળતો...
આપણા ઘરડાંઓ કહી ગયા છે કે "પાણી પહેલાં પાળ બાંધવી".
આ બધું આમ જ રે'શે તો ધરમૂળથી પરિવર્તન આવી જશે. અત્યારે છે તેના કરતાં પણ પરિસ્થિતી બગડશે...
તો મિત્રો, આપણે પોતાના મિત્રો, સ્વજનો અને સ્નેહીઓને યાદ કરતાં રહીએ..તેમને મળતાં રહીએ...
સાથે તહેવારો ઊજવતાં રહીએ...એમ જ એકબીજાના સાથ અને સહકારથી જિંદગી સરળ અને સુંવાળી બની રહેશે...
સાચી વાત ને? તો સંબધોની માળાના મણકા સાચવીએ...
No comments:
Post a Comment