આ વાર્તા દરેકને ખ્યાલ હશે જ.દરેકે પોતાના બાળપણમાં આ વાર્તા તો સાંભળી જ હશે.
એક છોકરો હતો. તે ચણા ખાતો ખાતો ચાલ્યો જતો હતો. તે જંગલમાં પહોંચ્યો અને ઝાડના થડ પર બેસીને ચણા ખાવા લાગ્યો તેના હાથમાંથી એક ચણો ઝાડની તીરાડમાં ભરાઈ ગયો. છોકરો થડ પાસે ચણો માંગવા લાગ્યો.
છોકરો- લાકડા લાકડા ચણો આપ,લાકડું કહે નહિ આપું. છોકરો સુથાર પાસે ગયો.
છોકરો- સુથાર સુથાર લાકડું કાપ,સુથાર કહે નહિ કાપું.છોકરો રાજા પાસે ગયો.
છોકરો- રાજા રાજા સુથારને દંડ કરો,રાજા કહે નહિ કરું.છોકરો રાણી પાસે ગયો.
છોકરો- રાણી રાણી રાજાથી રીસા,રાણી કહે નહિ રીસાઊં.છોકરો ઊંદર પાસે ગયો.
છોકરો- ઊંદર ઊંદર રાણીનાં કપડાં કાપ,ઊંદર કહે નહિ કાપું.છોકરો બિલ્લી પાસે ગયો.
છોકરો- બિલ્લી બિલ્લી ઊંદરને માર,બિલ્લી કહે નહિ મારું.છોકરો કૂતરા પાસે ગયો.
છોકરો- કૂતરા કૂતરા તું બિલ્લીને માર,કૂતરો કહે નહિ મારું.છોકરો ધોકા પાસે ગયો.
છોકરો- ધોકા ધોકા તું કૂતરાન માર,ધોકો કહે નહિ મારું.છોકરો અગ્નિ પાસે ગયો.
છોકરો- અગ્નિ અગ્નિ તું ધોકાને બાળ,ાગ્નિ કહે નહિ બાળું.છોકરો દરિયા પાસે ગયો.
છોકરો- દરિયા દરિયા તું અગ્નિને હોલવ, દરિયો કહે નહિ હોલવું.છોકરો હાથી પાસે ગયો.
છોકરો- હાથી હાથી તું દરિયો ડહોળ, દરિયો કહે નહિ ડહોળું.
છોકરો રડવા લાગ્યો. કોઇ મને મદદ નથી કરતું.ત્યાં એક કીડી આવી ને તેને પુછવા લાગી.છોકરાની વાત સાંભળીને કીડી કહે હું તને મદદ કરીશ.છોકરો કહે આટલાં મોટાં લોકોએ મારી મદદ ના કરી ને તું નાનકડી કીડી મને કઈ રીતે મદદ કરીશ? કીડી કહે દેખ મારી કમાલ!
કીડી ચાલતાં ચાલતાં હાથીના કાનમાં પેસી ગઈ.
હાથી- મારા કાનમાં કોઇ પેસશો નહિ, હું દરિયાને ડહોળું છું.
દરિયો- મને કોઇ ડહોળશો નહિ, હું અગ્નિને હોલવું છું.
અગ્નિ- મને કોઇ હોલવશો નહિ, હું ધોકો બાળું છું.
ધોકો- મને કોઇ બાળશો નહિ, હું કૂતરાને મારું છું.
કૂતરો- મને કોઇ મારશો નહિ, હું બિલ્લીને મારું છું.
બિલ્લી- મને કોઇ મારશો નહિ, હું ઊંદરને મારું છું.
ઊંદર- મને કોઇ મારશો નહિ, હું રાણીનાં કપડાં કાપું છું.
રાણી- મારાં કપડાં કોઇ કાપશો નહિ, હું રાજાથી રીસાઊં છું.
રાજા- મારાથી કોઇ રીસાશો નહિ, હું સુથારને દંડ કરું છું.
સુથાર- મને કોઇ દંડ કરશો નહિ, હું થડને કાપું છું.
થડ - મને કોઇ કાપશો નહિ, હું ચણો આપું છું.
છોકરાને એનો ચણો મળી ગયો ને છોકરો ચાલતો થયો.
મોટા માણસોથી જે ના થાય તે કામ નાનો માણસ પણ કરી શકે છે.દરેક વસ્તુમાં કંઈક કરવાન તાકાત હોય છે.દરેકનું કંઈક મૂલ્ય હોય છે.
nice story.. it reminds me my childhood days
ReplyDeleteહા સાચી વાત છે તમારી નિલેશભાઈ. એટલે જ તો મે અહીં રજુ કરી છે કે કેટલા લોકોને આ યાદ છે? આપણે તો પંચતંત્રની વાર્તાઓ પણ સાંભળી છે. આજકાલ કોઈ આવી વાર્તાઓ નથી કે'તું જો કે.
ReplyDeleteખુબ સુંદર વાર્તા છે. મને આ વાર્તા ગમી. ફોલ્લોવ મી ઓન Twitter.
ReplyDeletekhub saras
ReplyDeleteyad shkti magi le tevi varta che