છેતરે છે લોકો મને...

છેતરે છે લોકો મને છેતરાતો આવ્યો છુ,
લુટે છે લોકો મને, લુટાતો આવ્યો છુ.

નથી આપવાને તુજને કઈ,
પરન્તુ આપવાને તુજને કઈ વેચાતો આવ્યો છુ.

મેળવી શકી નથી મન્જિલે પ્રેમ,
ને જમાના મા બદનામ થતો આવ્યો છુ.

હું નાટક કરી રહ્યો છું...

ખબર નથી હું શું કરી રહ્યો છું,
જીવી રહ્યો છું કે બી' રહ્યો છું?

આમથી તેમ..જેમ તેમ..
પાગલની જેમ બસ,દોડી રહ્યો છું.

અર્થ છે એનો કંઈ,કે છે એ વ્યર્થ,
જાણ્યા વગર જ્ બધી પળોજણ સહી રહ્યો છું.

જીંદગીની મસ્તી,હું પસ્તીની
જેમ વેચી રહ્યો છું.

ને જાણવા છતાં યે બધું,
હું નાટક કરી રહ્યો છું?

પૈસાનું ગ્રુપ...

જીંદગીમાં મળતી સફળતા...

જીંદગીમાં મળતી સફળતા ગતી સાથે નહી,

પણ દીશા સાથે નીસ્બત ધરાવે છે.

માટે હમેશા સાચી દીશામાં પ્રયત્ન કરવો.

જીવનમા એટલી બધી...

જીવનમા એટલી બધી ભુલ ન કરવી, જેથી પેન્સીલ પહેલા રબર ઘસાઈ જાય...

સહેજ અલ્લડ, સહેજ અણઘડ, સહેજ બેદરકાર છ

સહેજ અલ્લડ, સહેજ અણઘડ, સહેજ બેદરકાર છું,
એ છતાં યે સાંભળી લે - હું જ તારો પ્યાર છું ;

રોજ હું આવીશ તારા ઊંબરા સુધી સનમ,
હું જ સૂરજનું કિરણ, હું રાતનો અંધાર છું;

દોસ્ત જે અંગત હતાં એ હાલ સૌ પૂછી ગયાં,
હું પડ્યો જો પ્રેમમાં, સહુને થયું બીમાર છું;

વ્હેમ આ મારા જ મનનો હોય તો યે છો રહ્યો,
માંગનું સિંદૂર હું, તારા ગળાનો હાર છું;

જિન્દગી તારી ભલે ને વારતા જેવી હશે,
આખરે તો હું જ એ આખી કથાનો સાર છું.

આદિલ મન્સૂરી સાહેબનું દુ:ખદ નિધન

ગુજરાતી ગઝલના શિરમોર સમા ગઝલકાર આદરણીય આદિલ મન્સૂરી સાહેબનું થોડા કલાકો પહેલાં ન્યુજર્સી ખાતે દુ:ખદ નિધન થયું છે. તેમના નિધનથી ગુજરાતી ગઝલક્ષેત્રે ન પૂરાય તેવી ખોટ પડી છે. તેઓ શ્રી 72 વર્ષના હતાં. અલ્લાહ તેમના આત્માને પરમ શાંતિ આપે તેવી પ્રાર્થના.

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે,
ફરી આ દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મળે ન મળે.
વતનની ધૂળથી માથુ ભરી લઉં 'આદિલ',
અરે આ ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે ન મળે

આવી આવી આ દિવાળી - શુભ દિપાવલી

આવી આવી આ દિવાળી,બધાં દુખોને દે એ બાળી...

આપે છે એ સંદેશ,કે રહો તમે ખુશ હંમેશ,ને હળી-મળી.

પ્રભુ તમારી બધી પ્રાર્થનાઓ સાંભળે...

તમારું નવું વર્ષ મંગલમય નીવડે...એ અભ્યર્થના સાથે...

નૂતન વર્ષાભિનંદન...શુભ દિપાવલી...

લિલુડો...

આ આપણા મિત્ર, લિલુડા (રવીશભાઈ) માટે...


લિલુડા ના કાવ્યો..આમ તો બહુ ચર્ચાય છે...
એ જોઇને લિલુડો હર્ખાય છે.

એના મનમાં..કંઈ કેટ્લીયે છે વાતો...
પણ, લિલુડાને જોઇને... લોકો ગભરાય છે,દૂર ભાગી જાય છે!

હું ભુલી ગયો છું...

અરે.. મારું અસ્તીત્વ હું ભુલી ગયો છું,
પાછું ઘેર જવાનું ભુલી ગયો છું...

કોફીની મજા મા 'અક્ષર' ગોઠવવાનું ભુલી ગયો છું,
ભર જવાનીમા જવાની મા'લવાનુ ભુલી ગયો છું...

આજેય હું 'લિલુડો' છું એ પણ ભુલી ગયો છું!

~લિલુડો~

દુનીયામાં એવું કંઈ નથી...

દુનીયામાં એવું કંઈ નથી જે મનુષ્ય નથી કરી શકતો,
બસ, ફક્ત સુખ-ચૈન ને શાંતી નથી ખરીદી શકતો...

30 દિવસમાં તંદુરસ્તી

30 આધ્યાત્મિક ગોળીઓ 30 દિવસની શક્તિ માટે.


* ચિંતા કરવી છોડી દો - માનસિક શાંતિ હરી લે છે.

* ઈર્ષા ન કરો - સમય અને શક્તિનો વ્યય થાય છે.

* તમારી મર્યાદાનો સ્વીકાર કરો - આપણે બધા જ મહાન નથી બની શકતા.

* લોકોમાં વિશ્વાસ રાખો - તમે વિશ્વનીય હશો તો તેઓ પણ એવો જ પ્રતિભાવ આપશે.

* પુસ્તક વાંચો - તમારી કલ્પના શક્તિ વધશે.

* સારો શોખ કેળવો - તમારા જ્ઞાનતંતુઓને આરામ મળશે.

* થોડો સમય એકાંતમાં ગાળો - તમારું દુઃખ હળવું થશે.

* એક અંતરંગ મિત્ર બનાવો - જે તમારા દુઃખમાં સહભાગી થશે.

* ઈશ્વરમાં શ્રદ્ધા રાખો - કાર્ય કરતા રહો પરિણામ તેની ઉપર છોડી દો.

* સકારાત્મક-પોઝીટીવ વિચાર કરો - તમારા પ્રશ્નો ઉકેલાઈ જશે.

* પ્રાર્થનાથી દિવસનો આરંભ કરો - તમારા આત્માને ઉર્જા પ્રાપ્ત થશે.

* વડિલોનો આદર કરો - એક દિવસ તમારો પણ આવશે.

* ખુશ મિજાજ રહો - એને ગુમાવવો મોંઘો પડે છે.

* પોતાની જાતને ઓળખો - એ તમારી અંદર છે.

* સુખની પાછળ દોટ ન મૂકો - એ તમારી પાસે જ છે.

* સમય ન વેડફો - મહામૂલી જણસ છે.

* અંધકારથી નિરાશ ન થશો - બીજા દિવસે સૂરજ ઉગવાનો છે.

* દરેકને પ્રેમ કરો - તમને બમણો પ્રેમ મળશે.

* શ્રદ્ધા રાખો - તમે બધું જ કરી શકો છો.

* વર્તમાન ક્ષણનો આનંદ મેળવો - ભૂતકાળ વીતી ગયો છે. ભાવિની ખબર નથી.

* વ્યવહારુ બનો - સુખનો રાજમાર્ગ છે.

* ગુસ્સો સંયમિત કરો - એ ભયાનક બને છે.

* મૃદુભાષી બનો - દુનિયા ઘોંઘાટથી ભરેલી છે.

* ઊંચું વિચારો - ઉન્નતિના શિખરે લઈ જશે.

* અથાક પરિશ્રમ કરો - મહાન બનવાનો કિમિયો છે.

* સર્જનાત્મક બનો - મુખાકૃતિ સુંદર લાગશે.

* હસતા રહો - પડકારનું તકમાં રૂપાંતર થશે.

* તમારી ભાષા પર કાબૂ રાખો - તમારા ચારિત્ર્યનું દર્પણ છે.

* ભય ન રાખો - ઈશ્વર હંમેશા સાથે જ છે.

* રોજ ચિંતન કરો - આત્માનો ખોરાક છે.

દરરોજ એક ગોળી લેવાથી તંદુરસ્તી જળવાઈ રહેશે.

"The Greatest Attitude Of All Is GRATITUDE."
-Dadaji

ભાદરવી પૂનમ આવી...જય અંબે...

હા મિત્રો,ભાદરવી પૂનમ આવી.ચારે તરફથી માતાજીના ભક્તો નિકળી પડ્યા છે.

ગામે ગામ અને દરેક શહેરમાંથી સંઘો અંબાજી તરફ રવાના થઈ રહ્યા છે.રસ્તામાં યાત્રાળુઓની સેવા માટે મંડપો બંધાઈ રહ્યા છે.અને ભક્તિનુ વાતાવરણ જામી રહ્યું છે.

આપણે પણ આ સમયે માં શક્તિને યાદ કરી લઈએ અને રસ્તે મળતા લોકોને "જય અંબે" કહીયે?

જય અંબે...

આજની ગમ્મત...

એક વાર ભગવાન વિષ્ણુ પ્રુથ્વીની પ્રદક્ષિણા કરવા માટે નિકળ્યા.તેમણે પણ આપણા પ્રમાણે ફરવાનું નક્કી કર્યું.એટલે પોતાના ગરુડને આરામ આપી તેઓ બાઈક લઈને નિક્ળ્યા.

રસ્તામાં પેટ્રોલની લાઈનમાં ઉભા હતા,તો કોઇએ પુછ્યું કે ભગવાન વિષ્ણુ(20 નું)?
તો ભગવાન બોલ્યા,

"ના ભાઈ, તીસ્(30) નું"

હજુયે યાદ છે...

એકવેળા આપને મેં દઈ દીધેલું દિલ, હજુયે યાદ છે
ને પછી ભરતો રહયો’તો હોટેલનાં બિલ, હજુયે યાદ છે

પ્રિયતમ! હા,તારા ચહેરા પર હતા એ ખિલ હજુયે યાદ છે
મારા પૈસે તેં ઘસી બેફામ ક્લેરેસીલ હજુયે યાદ છે

સાયકલ અથડાવીને સોરી કહ્યાની સ્કીલ હજુયે યાદ છે
ને પછીથી સાંપડેલી સેન્ડલોની હીલ હજુયે યાદ છે

માનતો’તો હું કે પૈંડા બે જ છે સંસારરથનાં હું ને તું
ને પાડોશમાં હતા તારાં ઘણાં સ્પેરવ્હીલ હજુયે યાદ છે

મનની ખીંટી...

અમારાં ઘરમાં રિપેરકામ માટે એક સુથારને બોલાવેલો. એના કામના પહેલા દિવસની આ વાત છે..
કામ પર આવતાં રસ્તામાં ટાયર પંક્ચર થયું એમાં એનો એક કલાક બગડ્યો. કામ શરૂ કર્યા પછી
અધવચ્ચે એની ઈલેક્ટ્રિક કરવત બગડી ગઈ. દિવસ પૂરો થયા પછી ઘરે પાછા જતી વખતે એની નાની
ટ્રક ચાલી નહીં. હું એને મારી ગાડીમાં એના ઘેર મૂકવા ગયો. રસ્તામાં એ એક પણ શબ્દ બોલ્યો
નહીં. અમે એના ઘેર પહોંચ્યા ત્યારે એણે કહ્યું : 'ઘરમાં થોડી વાર આવો ને ! મારાં પત્ની અને
બાળકોને તમને મળીને આનંદ થશે.'

ઘરમાં દાખલ થતાં પહેલાં નાના ઝાડ પાસે એ રોકાયો. બન્ને હાથ એણે ઝાડ પર મૂક્યા. બારણામાં
દાખલ થતી વખતે મેં એનામાં અજબનો ફેરફાર થતો જોયો. એના થાકેલા ચહેરા પર સ્મિત ફરી વળ્યું.
એનાં બે બાળકોને વહાલથી ભેટ્યો અને પત્નીને ચૂમી આપી. મને એ કાર સુધી મૂકવા આવ્યો. અમે પેલા
ઝાડ પાસેથી પસાર થયા ત્યારે મારું કુતૂહલ હું રોકી શક્યો નહીં. મેં એને પૂછ્યું : 'ઘરમાં દાખલ
થતાં પહેલાં તમે ઝાડને શા માટે અડ્યા ?'

'અરે, હા. આ ઝાડ તો મારા મનની ખીંટી છે. હું કામે જાઉં ત્યાં કોઈ ને કોઈ તકલીફ તો
આવવાની, પણ એક વાત નક્કી કે ઘરે મારાં પત્ની અને બાળકોને એની સાથે શું લેવાદેવા ? એટલે,
જ્યારે સાંજે કામ પરથી ઘરે પાછો આવું છું ત્યારે તકલીફો આ ઝાડ પર લટકાવી દઈ ઘરમાં દાખલ
થાઉં છું. સવારે કામ પર જતાં આ ઝાડ પરથી તકલીફો પાછી લઈ લઉં છું. પણ નવાઈની વાત તો એ
છે કે રાતે મૂકેલી તકલીફોમાંથી ઘણીખરી સવારે ત્યાં હોતી નથી.

વીતેલી પળોની યાદ આવતાં...

વીતેલી પળોની યાદ આવતાં રોવું પડે છે,

જે અમુલ્ય હોય કદાચ તેને જ ખોવું પડે છે.

વાસ્તવ અને કલ્પના ભલે વિરૂધ્ધ હોય,

તો યે સાકાર કરવા સપનું તો જોવું જ પડે છે!

આસ પાસ આપણને જે પણ કંઈ દેખાય છે...

આસ પાસ આપણને જે પણ કંઈ દેખાય છે,

ખરેખર તે આપણા વિચારો પર નિર્ભર છે!

ત્રણ વસ્તુનો ક્યારેય ભરોસો ના કરવો...

ત્રણ વસ્તુનો ક્યારેય ભરોસો ના કરવો...

આંસુ, સાસુ અને ચોમાસુ!:D

ક્યારે વરસી પડે,કંઈ કહેવાય નહી!

તસ્વીર : માં બહુચરાજી મંદીર...

માં બહુચરાનું આ મંદીર મહેસાણા જીલ્લામાં આવેલું છે.અને તેની મહીમા અપાર છે.લાખો ભક્તો પોતાના દુખો લઈને અહીં આવતા હોય છે.



તસ્વીરમાં એની ધજાનાં દર્શન કરી લો... :)

તસ્વીર : માઊંટ આબુ...

માઊંટ આબુ ભલે ગુજરાતમાં નથી,પણ ત્યાં સૌથી વધારે મુસાફરો આપણે જ્ હોઇયે છીયે!:)



એક એવું ગીરીમથક,જેને દરેક ગુજરાતીએ જોયું જ હોય!



એના વિશે વધુ વાત કરવાની તો જરૂર જ નથી ને?:)

મૌજીલા લોકો ગમતું બધું...

મૌજીલા લોકો ગમતું બધું નથી પામતા...
પણ જે હોય તેમાંથી મૌજ લઈ લે છે!

તસ્વીર : વરસાદની રોનક...

અહીં આજે જ પાડેલી તસ્વીરો મૂકું છુ જેમા વરસાદની રોનક જોવા મળશે...

ઘણા સમય રાહ જોવડાવ્યા પછી છેવટે મેઘરાજા આવ્યા અને ધરતી લીલીછમ કરી નાંખી...જાણે કે ચાદર પાથરી હોય્!

પુલ ઊપરથી નીચેના તાજાં લીલાં ખેતરોનું દ્રશ્ય જોતાં જ બને છે.તમે પણ માણો...

મેઘરાજાનો ખૂબ આભાર કે એમણે આપણી અરજ સાંભળી...

તસ્વીર સૌજન્યઃ ભાર્ગવ જોશી

તસ્વીર : પહાડોની ગોદમાં (તારંગા)...

આ તસ્વીરો મે થોડા દીવસો પહેલા તારંગામાં લીધી હતી.મને થયું કે તમને ગમશે.

પહાડોની વચ્ચે,ખેતરોની સાથે,ખુલ્લું આકાશ અને એ આકાશમાં સંધ્યા જામી હોય...
પંખીઓ પોતાનાં દેશ,પોતાનાં ગામ ભણી જતાં હોય...
મોર અને કોયલનાં કર્ણપ્રિય ગીતો તમને મોહી લેતાં હોય...ત્યાંથી જવાનું મન કોને થાય?

કુદરત એનુ જ નામ છે!

મારે ફરી એકવાર શાળાએ જવું છે...

મારે ફરી એકવાર શાળાએ જવું છે.

દોડતાં જઈને મારી રોજની બાંકડીએ બેસવું છે,
રોજ સવારે ઊંચા અવાજે રાષ્ટ્રગીત ગાવું છે.
નવી નોટની સુગંધ લેતાં પહેલા પાને,
સુંદર અક્ષરે મારું નામ લખવું છે.
મારે ફરી એકવાર શાળાએ જવું છે.

રીસેસ પડતાં જ વોટરબેગ ફેંકી,
નળ નીચે હાથ ધરી પાણી પીવું છે.
જેમ તેમ લંચબોક્સ પૂરું કરી...મરચુ મીઠું ભભરાવેલ,
આમલી-બોર-જમરુખ-કાકડી બધું ખાવું છે.
સાઈકલના પૈડાની સ્ટમ્પ બનાવી ક્રિકેટ રમવું છે,
કાલે વરસાદ પડે તો નીશાળે રજા પડી જાય,
એવાં વિચારો કરતાં રાતે સુઈ જવું છે,
અનપેક્ષીત રજાના આનંદ માટે...
મારે ફરી એકવાર શાળાએ જવું છે.

છૂટવાનો ઘંટ વાગવાની રાહ જોતાં,
મિત્રો સાથે ગપ્પાં મારતાં વર્ગમાં બેસવું છે.
ઘંટ વાગતાં જ મિત્રોનું કુંડાળુ કરીને,
સાઈકલની રેસ લગાવતાં ઘેર જવું છે.
રમત-ગમતના પીરીયડમાં તારની વાડમાંના
બે તાર વચ્ચેથી સરકી બહાર ભાગી જવું છે.
તો ભાગી જવાની મોજ અનુભવવા...
મારે ફરી એકવાર શાળાએ જવું છે.

દીવાળીના વેકેશનની રાહ જોતાં,
છ માસીક પરીક્ષાનો અભ્યાસ કરવો છે.
દીવસભર કિલ્લો બાંધીને માટીને પગથી તોડી,
હાથ ધોયા વિના ફરાળની થાળી પર બેસવું છે.
રાતે ઝાઝા બધા ફટાકડા ફોડ્યા પછી,
તેમાંથી ન ફૂટેલા ફટાકડા શોધતાં ફરવું છે.
વેકેશન પત્યા પછી બધી ગમ્મતો દોસ્તોને કહેવા...
મારે ફરી એકવાર શાળાએ જવું છે.

કેટલીયે ભારે જવાબદારીઓના બોજ કરતાં,
પીઠ પર દફતરનો બોજ વગાડવો છે.
ગમે તેવી ગરમીમા એરકંડીશન્ડ ઓફીસ કરતાં,
પંખા વીનાના વર્ગમાં બારી ખોલીને બેસવું છે.
કેટલીયે તૂટ્ફૂટ વચ્ચે ઓફીસની આરામદાયક ખુરશી કરતાં,
બે ની બાંકડી પર ત્રણ દોસ્તોએ બેસવું છે.
બચપણ પ્રભુની દેણ છે તુકારામના એ અભંગનો
અર્થ હવે થોડો સમજમાં આવવા માંડ્યો છે.
એ બરાબર છે કે નહી તે સાહેબને પુછવા માટે...
મારે ફરી એકવાર શાળાએ જવું છે.

ભાઈબંધ એ બીજો તું છે!

છે સૌથી સારુ ભાઈબંધ માટે,
રહો ભાઈબંધ કાયમ માટે....

કેમ કે... ભાઈબંધ એ બીજો તું છે!

દોસ્તીનો અર્થ...

ભલે હોય દૂર દોસ્ત,નામ એનુ લઈ લેજો...
કદી sms,mis call,email તો કદી યાદ કરી લેજો.

મિત્રો હમેશા રહેશે, ભલે મળે ના મળે...
અંતર પણ ઓછું લાગશે વચ્ચે, જો યાદો એની મન માંથી નીકળે.

દોસ્તી એ વ્યાપાર નથી કે બોલવા માટે એક-બીજાની રાહ જોવાય...
બોલી નંખાય ને એને પણ યાદ અપાય!

સમય વહી જાય છે...

સમય વહી જાય છે,જીવન વીતી જાય છે,

સાથીના સાથ છુટી જાય છે,આંખમાંથી આંસુ વહી જાય છે,

જીવનમા આવે છે ઘણા લોકો,યાદ બહુ થોડા રહી જાય છે.

દરેક દરીયાને એમ લાગે છે...

દરેક દરીયાને એમ લાગે છે કે મારી પાસે પાણી અપાર છે,

પણ એ ક્યાં જાણે છે કે આ તો નદીએ આપેલો પ્રેમ ઊધાર છે!

વ્હાલા મા-બાપના કાળજાના ટુકડા એવા સંતાનોને...

હયાત મા-બાપની છત્રછાયામાં,વ્હાલના બે વેણ બોલીને નીરખી લેજો.

હોઠ અડધા બીડાઈ ગયા પછી,ગંગાજળ મૂકીને શું કરશો?

અંતરના આશીર્વાદ આપનારને,સાચા હ્રદયથી એક ક્ષણ ભેટી લેજો.

હયાતી નહી હોય ત્યારે નત-મસ્તકે,છબીને નમન કરીને શું કરશો?

કાળની થપાટ વાગશે,અલવિદા એ થઈ જાશે,પ્રેમાળ હાથ પછ કદી નહી ફરે,

લાખ કરશો ઊપાય તે વાત્સલ્ય લ્હાવો નહી મળે,દીવાનખંડમાં તસ્વીરનું શું કરશો?

મા-બાપ રૂપી અમૂલ્ય ખજાનો ભાગ્યશાળીને જ મળે, ૬૮ તીર્થ એના ચરણોમાં,બીજા તીર્થ ના ફરશો.

સ્નેહની ભરતી આવીને ચાલી જશે પળમાં,પછી કિનારે છીપલાં વીણીને શું કરશો?

હયાતીમા તેની હૈયું ઠારજો,પાનખરમાં વસંત જેવો વ્યવહાર રાખજો.

પંચભૂતમાં ભળી ગયા પછી,દેહના અસ્થિ ગંગામાં પધરાવી શું કરશો?

શ્રવણ બનીને ઘડપણની લાકડી તમે બનજો,હેતથી હાથ પકડી તીર્થ તમે ફેરવજો.

"માતૃદેવો ભવ,પિતૃદેવો ભવ" સનાતન સત્ય છે,રામનામ સત્ય બોલીને શું કરશો?

પૈસાથી સઘળુ મળશે,મા-બાપ નહી મળે, સમય ગુમાવી લાખો કમાઈને શું કરશો?

પ્રેમથી હાથ ફેરવીને "બેટા" કહેનાર નહી મળે,પછી ઊછીનો પ્રેમ લઈને આંસુ સારીને શું કરશો?

હયાતી નહી હોય ત્યારે, તેમના નામની પોક મૂકી રડીને પણ શું કરશો?

આ સઘળા ફૂલોને કહી દો કે યુનિફોર્મમાં આવે...

આ સઘળા ફૂલોને કહી દો કે યુનિફોર્મમાં આવે,
પતંગિયાઓને પણ કહી દો સાથે દફ્તર લાવે.

મન ફાવે ત્યાં માછલીઓને આમ નહી તરવાનું,
સ્વીમિંગપુલના સઘળા નિયમોનું પાલન કરવાનું.

દરેક કૂંપળને કોમ્પ્યુટર ફરજિયાત શીખવાનું,
લખી જણાવો વાલીઓને તુર્તજ ફી ભરવાનું.

આ ઝરણાંઓને સમજાવો સીધી લીટી દોરે,
કોયલને પણ કહી દેવું ના ટહુકે ભરબપ્પોરે.

અમથું કૈં આ વાદળીઓને એડમિશન દેવાનું ?
ડોનેશનમાં આખ્ખેઆખ્ખું ચોમાસું લેવાનું.

એક નહીં પણ મારે ચાલે છે અઠ્ઠાવન સ્કૂલો,
‘આઉટડેટ’ થયેલો વડલો મારી કાઢે ભૂલો !

જીવનની જડીબુટ્ટી...

[01] જ્યારે કોઈ પુરુષ પોતાની પત્ની માટે ગાડીનો દરવાજો ખોલે ત્યારે સમજવાનું કે ગાડી નવી છે કાં તો પત્ની નવી છે.

[02] પ્રેમના ગણિતમાં એક વત્તા એક એટલે સર્વ અને બે ઓછા એક એટલે શૂન્ય.

[03] સફળતા રીલેટિવ છે, જ્યારે તમને મળે છે ત્યારે તમારાં ઘણાં બધાં રીલેટિવો પેદા થાય છે.

[04] જો તમે કોઈને પ્રેમ કરતાં હો તો બીજા કશાની જરૂર નથી, પરંતુ જો તમે પ્રેમ ના કરતા હો તો બીજું જે પણ તમારી પાસે હોય એનો કોઈ મતલબ નથી.

[05] હું ઑફિસમાં દરરોજ મોડો આવું છું પણ એને સરભર કરવા માટે દરરોજ વહેલો નીકળી જાઉં છું.

[06] જૂની મૂલ્યવાન ચીજો એટલે જેમનો કેટલાય વખતથી સહેજેય વપરાશ નથી એવી ચીજો.

[07] એ માણસ ભલે મૂરખની જેમ બોલતો હોય કે મૂરખની જેમ વર્તતો હોય, તમે એનાથી મૂરખ ન બનતાં, એ ખરેખર મૂરખ જ છે !

[08] ઉંમર તમને પ્રેમ કરતાં રોકતી નથી પણ પ્રેમ તમને ઉંમરલાયક થતાં રોકે છે.

[09] ભૂતકાળમાં જે આંસુ મેં પાડ્યા હતાં તે અત્યારે યાદ કરું છું ત્યારે હસવું આવે છે, પરંતુ મને એ નહોતી ખબર કે ભૂતકાળમાં આપણે જે હસ્યા હતા એ અત્યારે યાદ કરવાથી પણ આંસુ આવે છે.

[10] પ્રેમનું પાત્ર શોધો નહિ, બનો

શુભ સવાર - ઈશ્વરને ના કહીશ કે...

ઈશ્વરને ના કહીશ કે તારી તકલીફો કેટલી મોટી છે,

તકલીફો ને બતાવી દે કે તારો ઈશ્વર કેટલો મોટો છે.

ઈશ્વરની નજીક રહીને તકલીફો નાની લાગશે!

શુભ સવાર...

ઊમાશંકર જોશીનો 'ગુજરાતી' પ્રેમ...

દોસ્તી છે જીવનનું સૌથી સારું પાસું...

ઘણા હાથ એક જ થાળીમાં,

ને બધા બેસે એક જ પાટલીમાં,

જન્મદીને ઘણી શુભકામનાઓ,

એક ઝઘડામા ઘણા આંસુ,

એટલે જ દોસ્તી છે જીવનનું સૌથી સારું પાસું!

તારી આંખોની પ્યાસ બનવા તૈયાર છું...

તારી આંખોની પ્યાસ બનવા તૈયાર છું,

તારા દીલનો શ્વાસ બનવા તૈયાર છું,

તું જો આવીને સજીવન કરે તો,

હું રોજ લાશ બનવા પણ તૈયાર છું!

દોસ્તીનું મીઠું દર્દ ગજબ હોય છે...

દોસ્તીનું મીઠું દર્દ ગજબ હોય છે,

જાણે શબ્દોમાં છુપેલી કોઇ ગઝલ હોય છે,

મૌન માં ભર્યા હોય છે શબ્દો ઘણા,

અને વિશ્વાસ એ જ્ સાચો વિકલ્પ હોય છે!

દૂરથી પણ વેદના જાણે એ દોસ્ત...

દૂરથી પણ વેદના જાણે એ દોસ્ત,

ગમ હટાવી મુસ્કાન લાવે એ દોસ્ત,

જીંદગી તો મરતાં જ સાથ છોડી દે,

પણ જીંદગીથી વધુ સાથ નિભાવે એ દોસ્ત!

આંસુમાં ક્યારેક પ્રતીબીંબ પડી જાય્ છે...

આંસુમાં ક્યારેક પ્રતીબીંબ પડી જાય્ છે,

કહ્યા વિના પણ બધું સમજી જવાય છે,

પ્રેમ એને જ તો કહે છે,

જેમાં કોરી આંખે પણ રડી શકાય છે!

વાર્તા - છોકરો,ચણો અને કીડી...

આ વાર્તા દરેકને ખ્યાલ હશે જ.દરેકે પોતાના બાળપણમાં આ વાર્તા તો સાંભળી જ હશે.

એક છોકરો હતો. તે ચણા ખાતો ખાતો ચાલ્યો જતો હતો. તે જંગલમાં પહોંચ્યો અને ઝાડના થડ પર બેસીને ચણા ખાવા લાગ્યો તેના હાથમાંથી એક ચણો ઝાડની તીરાડમાં ભરાઈ ગયો. છોકરો થડ પાસે ચણો માંગવા લાગ્યો.

છોકરો- લાકડા લાકડા ચણો આપ,લાકડું કહે નહિ આપું. છોકરો સુથાર પાસે ગયો.

છોકરો- સુથાર સુથાર લાકડું કાપ,સુથાર કહે નહિ કાપું.છોકરો રાજા પાસે ગયો.

છોકરો- રાજા રાજા સુથારને દંડ કરો,રાજા કહે નહિ કરું.છોકરો રાણી પાસે ગયો.

છોકરો- રાણી રાણી રાજાથી રીસા,રાણી કહે નહિ રીસાઊં.છોકરો ઊંદર પાસે ગયો.

છોકરો- ઊંદર ઊંદર રાણીનાં કપડાં કાપ,ઊંદર કહે નહિ કાપું.છોકરો બિલ્લી પાસે ગયો.

છોકરો- બિલ્લી બિલ્લી ઊંદરને માર,બિલ્લી કહે નહિ મારું.છોકરો કૂતરા પાસે ગયો.

છોકરો- કૂતરા કૂતરા તું બિલ્લીને માર,કૂતરો કહે નહિ મારું.છોકરો ધોકા પાસે ગયો.

છોકરો- ધોકા ધોકા તું કૂતરાન માર,ધોકો કહે નહિ મારું.છોકરો અગ્નિ પાસે ગયો.

છોકરો- અગ્નિ અગ્નિ તું ધોકાને બાળ,ાગ્નિ કહે નહિ બાળું.છોકરો દરિયા પાસે ગયો.

છોકરો- દરિયા દરિયા તું અગ્નિને હોલવ, દરિયો કહે નહિ હોલવું.છોકરો હાથી પાસે ગયો.

છોકરો- હાથી હાથી તું દરિયો ડહોળ, દરિયો કહે નહિ ડહોળું.

છોકરો રડવા લાગ્યો. કોઇ મને મદદ નથી કરતું.ત્યાં એક કીડી આવી ને તેને પુછવા લાગી.છોકરાની વાત સાંભળીને કીડી કહે હું તને મદદ કરીશ.છોકરો કહે આટલાં મોટાં લોકોએ મારી મદદ ના કરી ને તું નાનકડી કીડી મને કઈ રીતે મદદ કરીશ? કીડી કહે દેખ મારી કમાલ!

કીડી ચાલતાં ચાલતાં હાથીના કાનમાં પેસી ગઈ.

હાથી- મારા કાનમાં કોઇ પેસશો નહિ, હું દરિયાને ડહોળું છું.

દરિયો- મને કોઇ ડહોળશો નહિ, હું અગ્નિને હોલવું છું.

અગ્નિ- મને કોઇ હોલવશો નહિ, હું ધોકો બાળું છું.

ધોકો- મને કોઇ બાળશો નહિ, હું કૂતરાને મારું છું.

કૂતરો- મને કોઇ મારશો નહિ, હું બિલ્લીને મારું છું.

બિલ્લી- મને કોઇ મારશો નહિ, હું ઊંદરને મારું છું.

ઊંદર- મને કોઇ મારશો નહિ, હું રાણીનાં કપડાં કાપું છું.

રાણી- મારાં કપડાં કોઇ કાપશો નહિ, હું રાજાથી રીસાઊં છું.

રાજા- મારાથી કોઇ રીસાશો નહિ, હું સુથારને દંડ કરું છું.

સુથાર- મને કોઇ દંડ કરશો નહિ, હું થડને કાપું છું.

થડ - મને કોઇ કાપશો નહિ, હું ચણો આપું છું.

છોકરાને એનો ચણો મળી ગયો ને છોકરો ચાલતો થયો.

મોટા માણસોથી જે ના થાય તે કામ નાનો માણસ પણ કરી શકે છે.દરેક વસ્તુમાં કંઈક કરવાન તાકાત હોય છે.દરેકનું કંઈક મૂલ્ય હોય છે.

એમની યાદમાં થોડું પીવાઈ જાય છે...

એમની યાદમાં થોડું પીવાઈ જાય છે,

શ્મશાન માર્ગે જતાં થોડું જીવાઈ જાય છે,

દીલના ઝખમ કેટલાય છુપાવી રાખ્યા,

પણ નશામાં ક્યારેક બધું કે'વાઈ જાય છે!

કંઈક અલગ તમારી એ રીત મને ગમે છે...

કંઈક અલગ તમારી એ રીત મને ગમે છે,

તમે કરો છો એ તરકીબ મને ગમે છે,

મિત્રો તો છે કેટલાય પણ,

તમે નિભાવો છો એ દોસ્તીની રીત મને ગમે છે!

પ્રેમની તો એણે કદર જ ક્યાં રાખી છે...

પ્રેમની તો એણે કદર જ ક્યાં રાખી છે,

લાગણીની તો એણે ખબર જ ક્યાં રાખી છે,

મે કહ્યું કે મરી ગયા તારા પ્રેમમાં,

તો એણે એટલું જ પુછ્યું કે,

અંતિમ વિધી ક્યારે રાખી છે?

એમને જોયા ને આંસુ સરી પડ્યાં...

એમને જોયા ને આંસુ સરી પડ્યાં,

ભર વસંતમાં જાણે ફૂલો ખરી પડ્યાં,

દુઃખ એ નથી કે એમણે મને અલવિદા કહ્યું,

પણ કે'તાં કે'તાં તેઓ પણ રડી પડ્યાં!

વ્યથાની આગના સીમાડા નથી હોતા...

વ્યથાની આગના સીમાડા નથી હોતા,

દીલ દેનારના કોઇ સગા નથી હોતા,

સાચવીને પ્રેમ કરજે ઓ દોસ્ત,કેમ કે,

જ્યાં દીલ બળે છે ત્યાં ધૂમાડા નથી હોતા...

કારણ કાંઈ નો'તુ ને અમે રડી પડ્યા...

કારણ કાંઈ નો'તુ ને અમે રડી પડ્યા,

ક્યારેક એકાંતમાં અમસ્તા જ હસી પડ્યા,

જ્યારે મળ્યું હકીકતનું સરનામું ત્યારે ખયાલ આવ્યો,

કે આ તો યાદોની જ શેરીઓ મા ભુલા પડી ગયા!

દોસ્ત થઈને પણ તમે દૂર ભાગો છો...

એક મિત્રની વિદાય માટે જ આ નાની કવિતા લખી છે...

દોસ્ત થઈને પણ તમે દૂર ભાગો છો,અરે! અમને કેવું લાગશે એવું ક્યાં વિચારો છો?

ખાસ મિત્રો બધા જ જાય છે દૂર અમારાથી,જુના ભુલવા ને નવા બનાવવા એ સેહલી વાત નથી.

દૂર જઈને પણ નજીક રહેજો,અમને યાદ રાખજો ને ખુદ યાદ રે'જો.

જો દોસ્તી પાક્કી હશે તો રે'શે કાયમ,અને નહી થાય દૂર રહ્યાનો ગમ.

આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે...

પોતાના 'પ્રોજેક્ટ'ના બોજ હેઠળ દબાઇ જઇ રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

જીંદગીથી હરેલો છે, પણ 'બગ'થી હાર નથી માનતો,
પોતાની 'એપ્લીકેશન'ની એક એક લીટી યાદ છે,
પણ આજે પગમાં ક્યા રંગના મોજા છે તે યાદ નથી,
દિવસ પર દિવસ એક 'એક્સેલ' ફાઇલ બનાવી રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

દસ હજાર લીટીનાં 'કોડ'માં 'એરર' શોધી લે છે પણ, મજબૂર મીત્રોની આંખમાં આંસુ દેખાતા નથી,
'કોમ્પ્યુટર'માં હજારો 'વિન્ડો' છે, પણ દિલની બારી પર કોઇ દસ્તક સંભળાતી નથી,
શનિ-રવિ નહાતો નથી ને આખુ અઠવાડિયું નહાતો રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

'કૉડીંગ' કરતા કરતા ખબર જ ના રહી, 'બગ'ની 'પ્રાયોરીટી' ક્યારે માતા-પિતા કરતા વધી ગઇ,
પુસ્તકોમાં ગુલાબ રાખવાવાળો 'સિગારેટ'ના ધુમાડામાં ખોવાઇ ગયો, દિલની જમીન પરથી ઇછ્છાઓની વિદાઇ થઇ ગઇ,
શનિ-રવિ પર દારુ પીયને મજા કરી રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

મજા લેવી જ હોઇ જો એની તો પૂછી લો, પગાર વધારાની 'પાર્ટી' ક્યારે આપે છે?
ને મજાક ઉડાવવી હોઇ તો પૂછી લો, 'ઓન-સાઇટ' ક્યારે જઇ રહીયો છે?
આ જુઓ 'ઓન-સાઇટ' પરથી પછા ફરેલા સાથી-મિત્રની ચોકલેટ ખાઇ રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

ખર્ચા વધી રહ્યા છે, વાળ ઓછા થઇ રહીયા છે,
KRAની તારીખ આવતી નથી ને 'ઇંકમ-ટેક્સ્'નો સિતમ થઇ રહીયો છે,
આ જુઓ પાછી 'બસ' છૂટી ગઇ ને 'રિક્શા'થી આવી રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

'પીત્ઝા' ગળે નથી ઉતરતા તો સાથે 'કોક'ના ઘૂંટડા લઇ રહીયો છે,
'ઓફિસ'ની થાળી જોઇ મોઢુ બગાડે છે, માઁના હાથનું જમવાનું યાદ આવી રહીયુ છે,
સરસ ભેળ મળે છે છતાં મફતનો નાસ્તો ખાઇ રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

તમે અત્યાર સુધી ઘણી લીધી હશે ચુંટકીઓ,
સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયરના જીવનનું સત્ય બતાવતી આ છેલ્લી થોડી પંક્તિઓ,
હજારોના પગારવાળો 'કંપની'ના ખિસ્સામાં કરોડો ભરી રહિયો છે,
સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર એ જ બની શકે જે લોઢાનું કાળજુ રખતો હોઇ,
અમે લોકો જીવી જીવીને મરી રહીયા છીએ, જીંદગી છે કંઇક આવી,
એક 'ફોજી'ની નોકરી, એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયરની નોકરી, બંને એક જેવી,
આ કવિતાનો દર એક શબ્દ અમારા દિલની ઉંડાઇથી આવી રહીયો છે,
આ જુઓ એક સોફ્ટવેઅર એન્જીનિયર જઇ રહીયો છે…

અહમની સરહદોમાંથી નીકળવું ખૂબ અઘરું છે...

અહમની સરહદોમાંથી નીકળવું ખૂબ અઘરું છે

અને સંગમના પાણી જેમ મળવું ખૂબ અઘરું છે

કોઈ મહેણું નહીં મારે કે મેં કોશિશ નથી કીધી

હું જાણું છું કે પત્થરનું પીગળવું ખૂબ અઘરું છે

હું જઈ એકાંતમાં બેઠો છતાંયે ફેર ન પડ્યો

જગતની ભીડમાં તો ખુદને મળવું ખૂબ અઘરું છે

ખુદાનું નામ લઈ આગળ વધો કેડી મરણની છે

જીવન પંથે અહીંથી પાછા વળવું ખૂબ અઘરું છે

ફરી દુર્ઘટના જેવો "રાઝ" આ મારો દિવસ ઉગ્યો

સૂરજની જેમ ધીમે ધીમે ઢળવું ખૂબ અઘરું છે.

આજે હું છું,કાલે મારી યાદો હશે..

આજે હું છું,કાલે મારી યાદો હશે...

જ્યારે હું નહી હોઉં,તો મારી વાતો હશે...

જો ફેરવશો આ પાનાં જીંદગીનાં તો,

કદાચ આપની આંખોમાં પાણી હશે!

GMail ગુજરાતીમાં...

હા મિત્રો,મે પણ આ આજે જ જોયું.

આનાથીું GMail ગુજરાતીમાં દેખાશે.

એક વાર પ્રયત્ન કરી જોજો,કદાચ તમને ફાવી જાય્!

આ બતાવે છે કે આપણી ભાષા કેટલી પ્રચલિત છે.સાચી વાત કે નહી?

દોસ્તી...

દોસ્તી એ દુનિયાની એવી ખુશી છે કે જેની જરૂરિયાત સૌ કોઇને હોય છે.મિત્ર વિનાનું જીવન કદાચ અધૂરૂં લાગશે!

સારો દોસ્ત હોય તો હૈયું ભર્યું ભર્યું લાગે છે,અને દરેક દિવસ મિત્ર સાથે એક મહોત્સવ લાગે છે!

દોસ્તીમાં પ્રેમ,આનંદ,મસ્તી ને મોજ હોય...કારણકે એમાં બે હૈયાનો મેળાપ ને મીઠો સંબંધ હોય!

ઘણું શિખવી જાય છે આ જિંદગી

આ કવિતા ચિરાયુભાઈએ લખી છે.એમના બદલે હું લખી રહ્યો છું.

ઘણું શિખવી જાય છે આ જિંદગી,

હસાવી રડાવી જાય છે આ જિંદગી.

જીવાય એટલી જીવી લ્યો કારણકે...

ઘણું બધું બાકી રહે છે...

અને પતી જાય છે આ જિંદગી!

New Widget - છેલ્લી ટકોર...

આજે એક નવું widget મુક્યું છે, જેમાં તમે આપેલાં પ્રતિભાવ ઉતરતાં ક્રમમાં દેખાશે. એટ્લે કે સૌથી છેલ્લે આપેલી comment સૌથી પહેલાં આવશે. જે તમને બરોબર ખ્યાલ રહેશે કે અહી શું વાતચીત થઈ રહી છે.

અને હા, અમે રોજ કંઈક નવું ઉમેરવાનો પ્રયત્ન જરૂરથી કરશું, પણ જો તમને કંઈક વિચાર આવે તો અમને જરૂરથી જણાવશો. જેથી અમારા પ્રયત્નો વધુ સારા થઈ શકે.:)

પાર્થ.

સમય.....

એક ષ્લોકી મહાભારત...

એક ષ્લોકી ભાગવત...

એક ષ્લોકી રામાયણ...

વરસાદની મોસમના બાળજોડકણાં...

રવિશભાઇ ના બાળગીતો તો વાંચ્યા આપણે.પણ આજે આ ચોમાસાના પહેલા વરસાદમાં પલળતાં મને સરસ મજાનાં બાળજોડકણાં યાદ આવ્યાં છે.

"આવ રે વરસાદ,ઢેબરીયો પરસાદ...ઉની ઉની રોટલી ને કારેલાનું શાક!"

"વાદળી વાદળી વરસ વરસ,અમને લાગી તરસ તરસ!"

કેટલો કુલ છે

મળવાનુ વચન આપી ન આવે મળવા
હળવેકથી કહે આજે તો એપ્રીલ ફૂલ છે
આંખમાં આવકાર, હોઠો પર જાકારો
આરસના છળ પણ કેવા ક્રુઅલ છે
આકરા તાપમાં ફિલ્ડીંગ ભરી વર્ષો
કેચ પકડાયો તો કહે ફાઉલ છે
જાણીજોઇ ભુલ કરે દિલ તોડવાની
પછી કહે 'કખગ' કેટલો કુલ છે

છૂટ છે તને

અડધી રમત થી ઊઠવાની છૂટ છે તને,
તારી શરત થી જીતવાની છૂટ છે તને.
વાતો જો થઈ શકે તો દિલે બોજ ના રહે,
સીવેલાં હોઠ લઈ જવાની છૂટ છે તને.
ખાલી જગા સમાન આ જીવન હવે થયું,
પૂરી શકે એ પૂરવાની છૂટ છે તને.
મરજી થી તારી ગઈ છે તું, મનફાવે ત્યારે,
યાર!ખૂલ્લાં છે દ્વાર, આવવાની છૂટ છે તને.
નિશ્ચય છે મારો, હું તને પામું આ જન્મ માં,
ચોર્યાસી લાખ વેઠવાની છૂટ છે તને.
આ આંગળીનાં શ્વાસ માં થઈ શબ્દ ની હવા,
આશ્રિત ને પ્રાણ બક્ષવાની છૂટ છે તને.

એ આ જ જગા છે

પ્રેમનો કર્યો હતો એકરાર એ આ જ જગા છે
ધરાઇ ને કર્યો હતો પ્યાર, એ આ જ જગા છે
શરૂઆતમાં કેટલીક પળ, પછી કલાક પછી દિન-રાત
તારા જ ચાલતા હતા વિચાર એ આ જ જગા છે
રુપાની ઘંટડી જેવો આવતો અવાજ 'અરે વિશાલ'
અને દિલના ઝણઝણતા તાર, એ આ જ જગા છે
કારણ શું હતુ કે મને આપેલ વચન તોડ્યા
નાજુક દિલમાં ખૂંપી કટાર, એ આ જ જગા છે
સ્વપ્નમાંય કદી ચાહ્યું નહોતુ એવું બની ગયુ
થઇ તારા જ દુઃખની કતાર, એ આ જ જગા છે
હું તો ચાહતો હતો તને જીવનભર સુખી જોવા
આખરે મારી જ થઇ હાર, એ આ જ જગા છે

વિસરાઇ ગયેલા બાળગીતો

મામાનું ઘર કેટલે
દીવા બળે એટલે
દીવા મેં તો દીઠા
મામા લાગે મીઠા
મામી મારી ભોળી
મીઠાઈ લાવે મોળીમોળી
મીઠાઈ ભાવે નહિ
રમકડાં તો લાવે નહિ
—————————————-
અડકો દડકોદહીંનો દડકો
દહીં દૂજે, દરબાર દૂજે
વાડી માંહીનો વેલો દૂજે
ઉલ મુલ ધતુરાનું ફુલ
ખાઈ જા શેરડી ખજૂર
—————————————-
હાથીભાઈ તો જાડા
લાગે મોટા પાડા
આગળ ઝૂલે લાંબી સૂંઢ
પાછળ ઝૂલે ટૂંકી પૂંછ
—————————————-
વારતા રે વારતા
ભાભો ઢોર ચારતા
ચપટી બોરા લાવતા
છોકરાઓને સમજવતા
એક છોકરો રિસાણો
કોઠી પાછળ ભિંસાણો
કોઠી પડી આડી
છોકરે રાડ પાડી
અરરર માડી
—————————————-
મેં એક બિલાડી પાળી છે
તે રંગે બહુ રુપાળી છે
તે હળવે હળવે ચાલે છે
ને અંધારામાં ભાળે છે
તે દૂધ ખાય, દહીં ખાય
ઘી તો ચપ ચપ ચાટી જાય
તે ઉંદરને ઝટપટ ઝાલે
પણ કૂતરાથી બીતી ચાલે
તેના ડીલ પર ડાઘ છે
તે મારા ઘરનો વાઘ છે
—————————————-
એક બિલાડી જાડી
તેણે પહેરી સાડી
સાડી પહેરી ફરવા ગઈ
તળાવમાં તે તરવા ગઈ
તળાવમાં તો મગર
બિલ્લીને આવ્યા ચક્કર
સાડીનો છેડો છૂટી ગયો
મગરના મોઢામાં આવી ગયો
મગર બિલ્લીને ખાઈ ગયો

ગુજરાતી સાહિત્યનો વિશાળ ખજાનો, આપની આંગળીના ટેરવે!

આમ્ તો આ ફોટો બધું કઈ જાય છે,છતાં પણ બન્ને અલગ છે.તમે વાપરીને નક્કી કરો કે કયું તમારી માટે સારું છે. ઃ)


વિનયભાઇ-અનિમેશ અંતાણી નુ ટુલબાર (IE + Firefox) | નીલેશભાઇ-કાકાસાબ નુ ટુલબાર(IE)

ગુજરાત બચાવો આંદોલન...

હુ હમણાં મહારાષ્ટ્ર ગયો હતો. ત્યાં રાજ ઠાકરેની ઝુંબેશ જોરદાર ચાલે છે એ તો બધાને ખબર જ છે.

અને ત્યાંજ નહિ, તમે ભારતના કોઇ પણ રાજ્ય માં જાઓ, ત્યાં તમારી દાદાગીરી નહિ ચાલે. અને ગુજરાત મા? છે અહી એવુ? ના. અહી તો કોઇ પણ બિન-ગુજરાતી તમારી જોડે બબાલ કરશે, કેમ? કેમ કે એને ખબર છે કે કોઇ વચ્ચે નહી પડે.

આપણે જ એક બીજાને મદદ નહી કરીએ, તો કોઇ પણ આપણને હેરાન કરશે. આપણે કાઈ દાદાગીરી નથી કરવાની, પણ કોઇ ખોટી રીતે હેરાન કરે, એ પણ તમારા ઘરમાં આવીને , તો એ થોડું જ સહન કરાય?

મહારાષ્ટ્માં જે થાય છે તે બરોબર જ છે.અને ગુજરાતમાં પણ થવું જ જોઈએ, જે થી લોકો બીજા પ્રદેશો માં જઈને તંગ સ્થિતી પેદા ના કરે.

તમે ગુજરાત સિવાય ના કોઇ પણ રાજ્ય માં જુઓ, તો બધે એવું જ છે. અને ગુજરાતી ને બધા એના ઘરમાં પણ હેરાન કરી જાય છે. આવું ક્યાં સુધી ચાલશે?

તમને નથી લાગતું, કે આપણે પણ કોઇ ઝુંબેશ શરુ કરવી જોઇએ?

'ગુજરાત બચાવો આંદોલન' કે એવું કઈક? જે ખરેખર રક્ષણ માટે હોય, નહી કે ગુંડાગર્દી માટે.

અંગત...

ખબર નહોતી કે જીંદગીને રંગત મલી જશે,

તમારા સ્નેહ ની સુવાસીત સંગત મલી જશે,

દીલ ખોલી શકાય જેની પાસે પ્રેમ થી,

એવું કોઇ જગત મા 'અંગત' મલી જશે.

હતા દિવાનગી ઉપર સમજદારીના પડદાઓ

હતા દિવાનગી ઉપર સમજદારીના પડદાઓ
તને પુછી રહ્યો છુ હું તને મળવાના રસ્તાઓ

બધો આધાર છે એના જતી વેળાના જોવા

પરમિલનમાંથી નથી મળતા મહોબતના

પુરાવાઓ જીવન પુરતી નથી હોતી મુકદરની સમસ્યાઓ

મરણની બાદ પણ બાકી રહી ગઈ હસ્તરેખાઓ

કાંટાની અદાલત

કાંટાની અદાલત બેઠી છે.. લેવાને જુબાની ફૂલોની...

શબ્દો થોડા આઘા પાછા હોય તો સુધારીને વાંચજો...

શબ્દો થોડા આઘા પાછા હોય તો સુધારીને વાંચજો...
આમ તો મેં લીધો છે જન્મ હર કોઇને પ્રેમ કરવાને
વાત અલગ છે કે વચમાં તમે જરા વધુ ગમી ગયા

લ્યો અમે તો આ ચાલ્યા

શબ્દ કેરી પ્યાલીમા
સુરની સુરા પીને મસ્ત બેખયાલી મા લાગણી આલાપીને
લ્યો અમે તો આ ચાલ્યા
જે ગમ્યુ તે ગાયુ છે જે પીધુ તે પાયુ છે
મહેકતી હવાઓમા કૈન્ક તો સમાયુ છે
ચાન્દની ને હળવેથી નામ એક આપીને
લ્યો અમે તો આ ચાલ્યા
જે કૈ જીવાયુ ને જીવવા જે ધાર્યુ તુસાચવી ને રાખ્યુ
તુ અશ્રુ એક સાર્યુ હતુડાયરી ના પાનાની એ સફરને કાપીને
લ્યો અમે તો આ ચાલ્યા
ફૂલ ઉપર ઝાકળનુ બે ઘડી ઝળક્વાનુ
યાદ તોયે રહી જાતુ બેઉ ને આ મળવાનુ
અન્તરના અન્તરને એમ સહેજ માપી ને
લ્યો અમે તો આ ચાલ્યા

જો તમારે

જો તમારે સફળતા પ્રાપ્ત કરવી હોય તો તમારી પાસે પ્રચંડ ખંત અને દઢ ઈચ્છાશક્તિ હોવાં જોઈએ. –સ્વામી વિવેકાનં

જિંદગીએ મને શીખવ્યું

જિંદગીએ મને શીખવ્યું છે કે તક મળે ત્યારે બીજાઓની સેવા કરવી, કોઈનું બૂરું ન કરવું, બીજાઓના ભોગે કંઈ પણ મેળવવું નહિ અને જરૂર પડ્યે બીજાઓને થતી હાનિ કે ઈજા અટકાવવા જાતે હાનિ કે ઈજા વહોરી લેવાં તેમાં જ મૂળભૂત ધર્મનો સમાવેશ થાય છે.-

મોરારજી દેસાઈ

દીલનું દર્દ...

આ શેર કહો કે કવીતા.. જાતે લખાઇ છે...દાદ માંગીશ...



ઉમંગો બધી હેથી પડી,પણ કોઈને ના ખબર પડી...
જે કરતા હતા અમે,એ બધી સારપો માથે પડી...

કે દીલ મા હતા અરમાનો,કોઇયે ના દીઠા...
મને ખબર નથી કેમ,કે છે ધીરજ ના ફળ મીઠા...

બીજી તો કોઇ રીતે ના ભુસાય ચાંદની...

આગમન એનુ સુણીને ઉર્મિઓ હરખાઇ ગઈ,
ચાંદ ઉગ્યો પણ નહીને ચાંદની ફેલાઇ ગઈ...

બીજી તો કોઇ રીતે ના ભુસાય ચાંદની...
ઝાકળની થોડી બુંદોથી ધોવાય ચાંદની.

પીને શરાબ ઉભો તો સપના યે ના જુઓ...
તરસ્યા રહીને જાગો તો પીવાય ચાંદની....

તુ આંખ સામે હોય તો એવુએ પણ બને,
ખીલ્યો હો ચંદ્રમા ને ના દેખાય ચાંદની

તારા સ્મરણનુ તેજ મને ડંખતું રહે,
ઉપરથી એમા ઉમેરાય ચાંદની..

'ઓજસ' ધરે છે કોણ આ દર્પણ ગગન ઉપર,
દિવસનુ તેજ રાતે બની જાય ચાંદની...

જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે...

જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,

ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે.

પહેલા પવનમાં ક્યારે હતી આટલી મહેક,

રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે.

ઘૂંઘટ ખુલ્યો હશે ને ઊઘડી હશે સવાર,

ઝુલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.

ઊતરી ગયા છે ફૂલના ચહેરા વસંતમાં,

તારા જ રૂપરંગ વિષે વાત થઈ હશે.

‘આદિલ’ને તે જ દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો,

દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.

આ જ ગઝલમા મનહર ભાઇએ ગાયેલો શેર રજુ કરું છું,જે રવિશના પ્રયત્નને વધુ સારો બનાવશે...

"એ આંખ ઉઘાડે અને શરમાય ગઝલ...

એ કેશ ગૂંથે અને બન્ધાય ગઝલ....

કોણે કહ્યું કે લય ને આકાર નથી હોતા....

એ અંગ મરોડે અને વળખાય ગઝલ...."

કેટલું સુંદર રીતે લખ્યું છે? એ કોણ હશે જેને જોઇને આટલી સરસ ગઝલ લખાઇ હશે? આદીલે જે લખ્યુ છે કંઈ? આંખોથી લઈ એના અંગ સુધી ફક્ત ચાર પંક્તિમા રજુઆત કરવી એ જ ખૂબ સુંદર બાબત છે.

એની મુલાકાતને ન ભૂલી શકવાને કારણે તે પવનમાં પણ તેની મહેક મહેસુસ કરે છે.
આ ગઝલ જો દીલથી સાંભળો...અને જો તમારા દીલમા કોઈ માટે લાગણી હોય...તો તમને કવિની ઉર્મિઓનો ખ્યાલ આવશે...

રાતે ઉંઘ ન આવે...

રાતે ઉંઘ ન આવે, દીવસે એવા વ્યવહાર ન કરવા

આપનું મુખ જોઇ મનમાં થાય છે,

આપનું મુખ જોઇ મનમાં થાય છે,

ચાંદ પર લોકો અમસ્તા જાય છે.

જાગવાનું મન ઘણુંયે થાય છે.

આંખ ખોલું છું તો સપનાં જાય છે.

આંસુઓમાં થઇ ગયો તરબોળ હું,

આપનું દિલ તોય ક્યાં ભીંજાય છે?

આપ શું સમજો હૃદયની વાતમાં,

આપને ક્યાં દર્દ જેવું થાય છે?

લાખ કાંટાઓ મથે સંતાડવાતે છતાંયે

ફૂલ ક્યાં સંતાય છે?

દુઃખ પડે છે તેનો ‘આદિલ’ ગમ ન કર,

ભાગ્યમાં જે હોય છે તે થાય છે.

‘આદિલ’

જોઈ કુબેરી

જોઈ કુબેરી ભાગ્ય હથેળીમાં ખુશ ન થા, સંભવ છે ખાલી હાથનો કિસ્સો ફરી બને.

તબીબ છું હું તો પોતે,

તબીબ છું હું તો પોતે, શું દર્દ હોય મને?
શું કહેવું લોકને મારે? ગઝલ લખું છું હું.

જીન્દગી જાણે

જીન્દગી જાણે કૅટલા વણાંક આપે છે!

દરેક વણાંક પર નવા સવાલ આપે છે,

શોધતા રહીયે આપણે જવાબ જીન્દગી ભર,

જવાબ મળે તો જીન્દગી સવાલ બદલી નાંખે છે!

સપના નહી

સપના નહી પણ તમારો વીચાર આપજો,

તમારા મા એક થૈ શકે તે પ્રેમ આપજો.

હુ એક નહિ પણ અનેક જન્મ જીવી લૈશ,

જીદગી મા એક વાર તમારો વીશ્વાસ આપજો.

કદર બેફામ

કદર બેફામ શું માંગુ જીવનની એ જગત પાસે,
કે જ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે.

બેફામ

તકદીર મા નથી તે વાત માગી છે,

તકદીર મા નથી તે વાત માગી છે,
જે મળવાના નથી તેમની મુલાકાત માગી છે.
પ્રેમ ની દુનીયા ને ભલે પાગલ કહેતા લોકો,
મે તો સુરજ પાસે પણ રાત માગી છે.......

દિલ આપતા

દિલ આપતા તમોને આપી દીધુ,

પામતા પાછું, અમે માપી લીધુ.

માત્ર એક જ ક્ષણ તમે રાખ્યું,

છતાંચારે તરફથી કેટલું કાપી લીધુ...

સબધો ના હસ્તાક્ષર

સબધો ના હસ્તાક્ષર કોઈ ઉકેલી નથી શકતુ,

એમા જોડણી ની ભુલ કોઇ શોધી નથી શક્તુ.

ખુબ સરળ હોય છે વાકય રચના એની,

છતા પણ એમા પુરણવીરામ કોઇ મુકી નથી શકતુ.

આજે દુનિયામાં

આજે દુનિયામાં કેટલું ઝેર છે,
કોણ જાણે લોકોને મારાથી શું વેર છે ?
મારી કબર પર લીલું ઘાસ જોઇને કહે છે લોકો,
"આને તો મર્યા પછી પણ લીલા લહેર છે.."

તમારાં અહીં

તમારાં અહીં આજ પગલાં થવાનાં,

ચમનમાં બધાંને ખબર થૈ ગઈ છે.

ઝુકાવી છે ગરદન બધી ડાળીઓએ,

ફૂલોની ય નીચી નજર થૈ ગઈ છે.

હર એક

હર એક શ્વવાશમા તારિ યાદ મુકુ છુ.
મારાથિ વધારે વિશ્વવાસ તારા મા મુકુ છુ.
સાચવજે મારા વિશ્વવાસ ને જતન થિ
મારા શ્વવાશને તારા વિશ્વવાસે મુકુ છુ.

આ યાદ છે

આ યાદ છે આપની કે યાદોમાં આપ છો ?
આ સપના છે આપના કે સપનાઓમાં આપ છો ?
અમે નથી જાણતા અમને બસ એટલું તો કહો,
અમે જાન છીએ આપની કે આપ અમારી જાન છો ? ? ?

તોયે કેટલું

'બેફામ' તોયે કેટલું થાકી જવું પડ્યું ?નહિ તો જીવનનો માર્ગ છે ઘરથી કબર સુધી

ફર્ક શૂરા

ફર્ક શૂરા માં ને ઝહેર માં એક જ હતો,

એક હાથ સાહીનો હતો,ને એક આપનો.......

પડાઘાતી એક

પડાઘાતી એક શબ્દની અણબૂઝ વાત છુ,
ભણકાર કહી રહ્યા છે હજી હું હયાત છું..
ઇશ્વર નથી કે શબ્દથી જકડી શકો મને,
નીર્મોહી શૂન્ય છું, અને તે પણ અજાત છું...
"શુન્ય પાલનપુરી

મુહોબ્બતના સવાલોના

મુહોબ્બતના સવાલોના કોઈ જવાબ નથી હોતા,

અને જે હોય છે તે એટલા સધ્ધર નથી હોતા,

મળે છે કોઈ એક જ પ્રેમી ને સચી લગન દીલ ની,

બધાયે ઝેર પીનારા ઓ કૈં શંકર નથી હોતા............

બસ દુર્દશા નો

બસ દુર્દશા નો એટલો આભાર હોય છે,
જે ને મળુ છુ, એ મુજ થી સમજદાર હોય છે.
ટોળે વળે છે કોઇ ની દિવાનગી ઉપર,
દુનિયા ના લોકો કેવા સમજદાર હોય છે.
કાયમ જો રહી જાય તો પયંગબરી મળે,
દિલ મા જે એક દર્દ કોઇક વાર હોય છે!
જાણે હોય છે સૌ ગરીબ કે વસ્તુ બધી 'મરીઝ'
ઈશ્વર થી પણ, વિશેષ નિરાકાર હોય છે.
'મરીઝ'

સિંહની પરોણાગત...

આ જુનુ બાળકાવ્ય આજે અચાનક જ યાદ આવી ગયું જેમાં રીંછ અને સીંહની વાત કરી છે.
એમાં ભુલ હોય તો ટકોર કરજો...


રીંછ એક્લુ ફરવા ચાલ્યું, હાથમા લીધી સોટી,
સામે રાણા સિંહ મળ્યા તો આફત આવી મોટી.

ઝૂકી ઝૂકી ભરી સલામો બોલ્યુ મીઠા વેણ,
મરે ઘેર પધારો રાણા રાખો મારુ કહેણ.

હાડ ચામડાં બહુ બહુ ચૂંથ્યાં ચાખોજી મધ મીઠું,
નોંતરું દેવા આવ્યો તમને આજે મુખડું દીઠું.

રીંછ જાય છે આગળ એના પગ ધબ ધબ,
સિંહ જાય છે પાછળ એની જીભ લબ લબ.

ઘર આ મારુ તમે જમો સુખેથી મધની લૂમે લૂમ,
ખાવાં જાતાં રાણાજીએ પાડી બૂમે બૂમ.

મધપૂડાનુ વન હતુ એ નહી માખોનો પાર,
બટકું પુડો ખાવાં જાતાં વળગી ભારો ભાર.

આંખે,મોઢે,જીભે,હોઠે ડંખ ઘણેરા લાગ્યા,
ભાગો બાપરે કરતાં ત્યાંથી વનરાજા તો ભાગ્યા.

રીંછ એક્લુ ફરવા ચાલ્યું, હાથમા લીધી સોટી,
સામે રાણા સિંહ મળ્યા તો આફત ટાળી મોટી.

લાગે છે....

મળ્યા નથી આપણે કદી,

પણ મળ્યા હોય તેવું લાગે છે.

તને જોયા વગર પણ,

જોઈ હોય તેવું લાગે છે.

નથી સંબંધ આપણી વચ્ચે છતાં,

ગાઢ સંબંધ જેવું લાગે છે.

તું છે દૂર દૂર ઘણી છતાં,

પાસ હોય તેવું લાગે છે.

મારા મનમાં આ તારા વિચારો

યાદો જ તારી લાગે છે.

આ જે કંઈ પણ છે આપણી વચ્ચે,

મને તો પ્રેમ જેવું લાગે છે.

તને શું લાગે છે ???

આ પ્રેમની રમત

આ પ્રેમની રમત પણ કમાલ છે,

હાર હોય કે જીત એક સરખી ધમાલ છે,

નિરાળા એના નિયમ નિરાળી એની ચાલ છે,

હારેલા તો ઠીક તેમાં જીતેલા પણ બેહાલ છે….

પ્રેમ એટલે કે

પ્રેમ એટલે કે,સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.
સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદો…
પ્રેમ એટલે કે,તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા ચોર્યાશી લાખ વહાણોનો કાફલો
ક્યારે નહીં માણી હો,એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે,એ પ્રેમ છે.
દાઢી કરતા જો લોહી નીકળે ને ત્યાંજ કોઈ પાલવ યાદ આવે,એ પ્રેમ છે.
પ્રેમ એટલે કે…સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.

પ્રેમ

કોઈનોય પ્રેમ ક્યારેય પણ ઓછો હોતો નથી.
આપણી અપેક્ષાઓ જ વધારે હોય છે.--
હરીન્દ્ર દવે

લોહીની નદીઓ વહે છે રોકો...

લોહીની નદીઓ વહે છે રોકો

રોજ નિર્દોષ મરે છે રોકો

આગને કોણ સળગતી રાખે

શહેરનાં શે'ર બળે છે રોકો

ક્યાં સુધી ચાઅશે અંધાધૂંધી

પ્રશ્ન હરરોજ ઊઠે છે રોકો

ન્યાય ને રક્ષા કરી જે ન શકે

ભાષણો કેમ કરે છે રોકો

શબની પેટીથી મતોની પેટી

કોઈ સરખાવ્યા કરે છે રોકો

છે ઈમારત પડું પડું 'આદિલ'

મૂળ આધાર ખસે છે રોકો

માનવના થઈ શક્યો તો....આદિલ મન્સુરી

માનવના થઈ શક્યો તો એ ઈશ્વર બની ગયો

જે કાંઈ બની ગયો એ બરાબર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો...

એ મુજને રડતો જોઇને ખુદ પણ રડી પડ્યા

મારો જ પ્રશ્ન એમનો ઉતર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....

વર્ષો પછી મળ્યા તો નયન ભીના થઈ ગયા

સુખનો પ્રસંગ શોકનો અવસર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....

એ મુજને રડતો જોઇને ખુદ પણ રડી પડ્યા

મારો જ પ્રશ્ન એમનો ઉતર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....

છે આજ મારા હાથમાં મહેંન્દી ભરેલા હાથ

મારો ય હાથ આજ તો સુંદર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો...

આદિલના શેર સાંભળી આશ્ચર્ય થઈ ગયું

ગઈ કાલનો આ છોકરો શાયર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....આદિલ મન્સુરી

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે...

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે,

ફરી આ દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મળે ન મળે.

ભરી લો શ્વાસમાં એની સુગંધનો દરિયો,

પછી આ માટીની ભીની અસર મળે ન મળે.

પરિચેતોને ધરાઈને જોઈ લેવા દો,

આ હસતા ચહેરા; આ મીઠી નજર મળે ન મળે.

ભરી લો આંખમાં રસ્તાઓ, બારીઓ, ભીંતો,

પછી આ શહેર, આ ગલીઓ, આ ઘર મળે ન મળે.

રડી લો આજ સંબંધોને વીંટળાઈ અહીં,

પછી કોઈને કોઈની કબર મળે ન મળે.

વળાવા આવ્યા છે એ ચ્હેરા ફરશે આંખોમાં,

ભલે સફરમાં કોઈ હમસફર મળે ન મળે.

વતનની ધૂળથી માથુ ભરી લઉં 'આદિલ',

અરે આ ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે ન મળે

રાત મેં એક વિતાવી હતી...

રાત મેં એક વિતાવી હતી ખાલી ઘરમાં

ખૂણે ખૂણાના પ્રસંગો મને ભરપૂર મળ્યા

સૈફ પાલનપુરી

આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા...

આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા, કહેતા નથી.

એક મુદ્દત થઇ કે, તેઓ હા કે ના કહેતા નથી.

લ્યો નવાઇ આપની શંકા સુધી પહોંચી ગઇ.

બસ હવે આગળ અમે દિલની કથા કહેતા નથી.

એને તું સંયમ કહે, તારી કૃપા કિંતુ અમે,

મનમાં નબળાઇ છે તેથી દુર્દશા કહેતા નથી.

એ જ લોકો થઇ શકે છે મહેફિલોની આબરૂ,

જેઓ વેરાનીને પણ સૂની જગા કહેતા નથી.

બે જણા દિલથી મળે તો એક મજલીસ છે ‘મરીઝ’

દિલ વિના લાખો મળે, એને સભા કહેતા નથી.-

મરીઝ

રહેશે મને આ મારી મુસીબતની દશા યાદ

રહેશે મને આ મારી મુસીબતની દશા યાદ બીજા તો બધા ઠીક છે,

આવ્યો ન ખુદા યાદઆ દર્દ મહોબતનું જે હરગિઝ નથી મટતું

ઉપરથી મજા એ કે મને એની દવા યાદમન દઇને ‘મરીઝ’

એ હવે કંઇ પણ નથી કહેતાંસૌ મારા ગુનાની મને રહેશે સજા યાદ

‘મરીઝ’

કેવી મજાની પ્રેમની દીવાનગી હશે...

કેવી મજાની પ્રેમની દીવાનગી હશે,

કે જ્યાં ‘મરીઝ’ જેવો સમજદાર પણ ગયો.

એના ઈશારા રમ્ય છે,

પણ એનું શું કરું-રસ્તાની જે સમજ દે અને ચાલવા ન દે !

મુજ પર સિતમ કરી ગયા મારી ગઝલના શેર,

વાંચીને એ રહે છે બીજાના ખ્યાલમાં.

‘મરીઝ’

રંગમાં આવીને એવો રંગ લાવી જાઉં છું...

રંગમાં આવીને એવો રંગ લાવી જાઉં છું,

ગુલ કદી ખીલ્યાં ન હો એવાં ખિલાવી જાઉં છું.

મૌનમાં ક્યારેક વાતો કંઇ સુણાવી જાઉં છું,

વાતમાં કયારેક મર્મો કંઇ છુપાવી જાઉં છું.

ગૌણ છે મારી નજરમાં મિત્રના અવગુણ બધા,

પુષ્પ નજદીક હું કંટક હટાવી જાઉં છું.

તુજ મિલનમાં પણ ખરે મુજને મજા મળતી નથી,

એ જુદી છે વાત કે મનને મનાવી જાઉં છું.

હે જીવન-કડવાશ, મુજને તું નહી મારી શકે!

ઝેર જેવા ઝેરને પણ હું પચાવી જાઉં છું.

કોણ કે’છે ભાન કંઇ રહેતુ નથી પીધા પછી?

બા’ર પીને હું બરાબર ઘેર આવી જાઉં છું.

કાલ ‘ઘાયલ’, છેહ દેવાના મને તેઓ જરૂર.

આજ તો જો કે ઘણા મિત્રો બનાવી જાઉં છું.

હુ જાઊ છુ...

હુ જાઊ છુ. હુ જાઊ છુ. ત્યા આવશો કોઇ નહિ.
સો સો દિવાલો બાંધતા પણ ફાવશો કોઈ નહી.
"કલાપી"

અમે તો ફક્ત ...

અમે તો ફક્ત મિત્રતા માંગી હતી,એમા પણ આના-કાની કરો છો!
તમે તો નફરત પન એવી રીતે કરો છો,કે જાણે મહેરબાની કરો છો!

તમે પૂછશો નહી ...

તમે પૂછશો નહી કે અમને કેમ છ,ે અમે સારા છીએ એ તમારો વહેમ છે .
બરબાદ તો થઈ ગયા હતા તમારા પ્રેમમા,પણ થોડો અમારા પર ખુદાનો રહેમ છે

જોઉ છુ બધુ...

જોઉ છુ બધુ હુ આ દુનીયા મા,નહી જોવુ હુ માત્ર કબર મારી-
શેખ આદમ આબુવાલા

હવા જ્યારે તેનો રુખ બદલે છે તે સમયે અંદાજ આવી જાયે છે કે આકાશ તેનો પાલવ બદલે છે.

જળ સાથે અટ્ક્ચાળા...

સ્થિર જળ સાથે અટ્ક્ચાળા ના કર કાંકરી નાંખિ કુંડાળા ના કર.

ખુશ્બૂ મા ખીલેલા ફુલ હતા - સૈફ પાલનપુરી

ખુશ્બૂ મા ખીલેલા ફુલ હતા ઊર્મિ મા ડૂબેલા જામ હતા,

શુ આંસુનો ભુતકાળ હતો શુ આંસુના પણ નામ હતા.

થોડીક શિકાયત કરવી તી થોડાક ખુલાસા કરવાતા,

એ મોત જરા રોકાઈ જતે બેચાર મને પણ કામ હતા.

હું ચાંદની રાતે નિકળ્યો તો મારી સફર ચર્ચાઈ ગઈ,

કંઈ મંઝીલ પણ મશહુર હતી કંઈ રસ્તા પણ બદનામ હતા.

જીવનની સમી સાંજે મારે જખ્મો ની યાદી જૉ વી'તી,

બહુ ઓછા પાના શક્યો બહુ અંગત અંગત નામ હતા.

પેલા ખૂણે બેઠા એ 'સૈફ' છે મિત્રો જાણો છો ?!

કેવો ચંચલ જીવ હતૉ ને કેવા રમતારામ હતા!

~~સૈફ પાલનપુરી~~

મોત નુ બંધન - શેખાદમ આબુવાલા

મોત નુ બંધન છતાં, કરતો રહ્યો છે માનવી
જિંદગી માવજત, આદમથી શેખાદમ સુધી

~~શેખાદમ આબુવાલા~~

કેવો તું કીમતી હતો - શેખાદમ આબુવાલા

કેવો તું કીમતી હતો, સસ્તો બની ગયો,
બનવું હતું નહીં ને શિરસ્તો બની ગયો,
ગાંધી, તને ખબર છે કે તારું થયુ છે શું ?
ખુરશી સુધી જવાનો તું રસ્તો બની ગયો!

~~શેખાદમ આબુવાલા~~

"આપણે બન્ને એટલે સામ સામૅ ગોઠવેલ અરીસા માત્ર માત્ર માત્ર..."

"તારી આખો ના અવકાશ મા ચમકતો એક માત્ર
તારો,
રવિશ"

"આજે તો મને પણ નથી ખબર કે મારા ચશ્મા અંદર થી સાફ કરવા ના છે બહાર થી..."

"વર્ષો પછી મળ્યા છો, જે મેંહદી હાથ મા હતી તે વાળ મા છે..."

જાવ છો!

િવચારુ છુ તો યાદ આવી જાવ છો,

ક્લ્પુ છુ તો રજુ થઇ જાવ છો,

સ્વપ્નુ છુ તો સ્પર્ષી જાવ છો,

તો અડકુ ત્યારે આગ બની જાવ છો,

પણ એટલુ તો ખરુ જ્યારે જ્યારે મલો છો,

તો કઈક નુ કઈક તો કરતા જ જાવ છો.

~~લિલુડા સાપ~~

કિવતા: શુન્ય મનસ્ક બેઠી હતી એ સ્વપનોની રાણી....

આ નાનકડી રચના કાલે અચાનક જ્ કો'ક્ ને જોઈને લખાઈ છે.તમારી દાદ જરૂરથી માંગીશ! :)

શુન્ય મનસ્ક,દીશાહીન બેઠી હતી એ સ્વપનોની રાણી,ને અચાનક મારી નજરો એની તરફ મંડાણી.

કદાચ એટ્લે જ્ એ થઈ ગઈ હશે પાણી પાણી,પણ મે તો એની હર એક્ અદાને હતી માણી.

એના રૂપ ની શુ વાત કરુ હુ હવે,શરમ્ ને દલડુ બધુ મૂકાઈ જાય નેવે!

એને જોઇને થાય છે મારા મન મા,કે લઈ એને ઉડી જાઉ ક્યાંક દૂર ગગનમાં.

એને મળવા વાત કરવા હોઉ છુ ઘણો જ ઉત્સુક,છતાં ઘણી વાર જોતાં જ એને થઈ જાઉ છુ મૂક!

કેવા નુ તો ઘણુ જ્ છે આ મન મા,પણ વાત અટકી જાય છે આવીને મો મા!

ભલે એ છે હવે પરાઈ,છતાં એની યાદ નથી ભુલાઈ!

યાદ મા એની પડે છે આંસુ બળે છે લોહી,પણ નથી જાણતુ િદલનુ આ દર્દ કોઈ!

'અર્જુન' ની 'પંખી ની આંખ' ની જેમ મને પણ એ જ દેખાય છે,એને જોતાં જ મારો સમય થંભી જાય છે!

~~ પાર્થ બારોટ ~~

ઝેર ની વાત

ઝેર ની વાત
ઝેર પીને ઝેર ઓક્વુ છે મારે,
દિલ ના બધા જ રહ્સ્યો ફેકી દેવા છે મારે,
ખાદી ની કીંમત કરવી છે મારે,
બધાજ ખાલી જામ ખાલી મૈખાના ભરી દેવા છે મારે,
લાગણી ઓ ના બધાજ વહાણ ડુબાડી દેવા છે મારે,
બધીજ ક્લ્પ્નાઓ હ્કીક્ત મા ફેરવી દેવી છે મારે,
કરવા નુ તો ઘણુ છે વિચારો જેટલુ,
તેથી મારે વીચાર વાનુ પણ બંધ કરી દેવુ છ મરે,
ઝેર પીને ઝેર ઓક્વુ છે મારે

તો કેવું?

તમને જોઇને વળે ફૂલોને પસીનો

તેને ઝાકળનું નામ આપું તો કેવું?

મુખડૂં ઢંકાય જો ફરફરતી લટોથી

તેને ચંદ્રગ્રહણનું નામ આપું તો કેવું?

મીઠડી બે વાત કરી ભીંજાવો હૈયાને

તેને શ્રાવણનું નામ આપું તો કેવું?

તમારા જ સ્વપ્નમાં વીતે રાતલડી

તેને જાગરણનું નામ આપું તો કેવું?

હંમેશા ડૂબી જઉ નયનની ગહેરાઇમાં

તેને વમળનું નામ આપું તો કેવું?

સાન-ભાન ભુલાવું તમારા ઇશારે

તેને વશીકરણનું નામ આપું તો કેવું?

આપણા દિલમાં ઉગી લીલીછમ લાગણી

તેને કૂંપળનું નામ આપું તો કેવું?

નજરથી નજર મળતાં શરમાય નજર

તેને પ્રણયનું નામ આપું તો કેવું?