સિંહની પરોણાગત...

આ જુનુ બાળકાવ્ય આજે અચાનક જ યાદ આવી ગયું જેમાં રીંછ અને સીંહની વાત કરી છે.
એમાં ભુલ હોય તો ટકોર કરજો...


રીંછ એક્લુ ફરવા ચાલ્યું, હાથમા લીધી સોટી,
સામે રાણા સિંહ મળ્યા તો આફત આવી મોટી.

ઝૂકી ઝૂકી ભરી સલામો બોલ્યુ મીઠા વેણ,
મરે ઘેર પધારો રાણા રાખો મારુ કહેણ.

હાડ ચામડાં બહુ બહુ ચૂંથ્યાં ચાખોજી મધ મીઠું,
નોંતરું દેવા આવ્યો તમને આજે મુખડું દીઠું.

રીંછ જાય છે આગળ એના પગ ધબ ધબ,
સિંહ જાય છે પાછળ એની જીભ લબ લબ.

ઘર આ મારુ તમે જમો સુખેથી મધની લૂમે લૂમ,
ખાવાં જાતાં રાણાજીએ પાડી બૂમે બૂમ.

મધપૂડાનુ વન હતુ એ નહી માખોનો પાર,
બટકું પુડો ખાવાં જાતાં વળગી ભારો ભાર.

આંખે,મોઢે,જીભે,હોઠે ડંખ ઘણેરા લાગ્યા,
ભાગો બાપરે કરતાં ત્યાંથી વનરાજા તો ભાગ્યા.

રીંછ એક્લુ ફરવા ચાલ્યું, હાથમા લીધી સોટી,
સામે રાણા સિંહ મળ્યા તો આફત ટાળી મોટી.