મોજમાં રે'વું રે...

મોજમાં રે'વું, મોજમાં રે'વું, મોજમાં રે'વું રે...
અગમ અગોચર અલખધણીની ખોજમાં રે'વું રે...

કાળમીંઢ પાણાના કાળજા વીંધી કૂંપળો કૂટે રે...
આભ ધરા બીચ રમત્યું હાલે એનો ખેલ ન ખૂટે રે...
લે'ર આવે લખલાખ રત્નાકર લૂંટતા રે'વું રે...

કાળ કરે કામ કાળનું રે, એમાં કોઇનું ન હાલે રે...
મરવું ઈ તો મરજીવા જાણે રમતા તાલે રે...
અંત આદિ નવ જાણવા તારે તો તરતાં રે'વું રે...

સંસાર ખોટો કે સ્વપ્નું ખોટું એમાં સૂઝ પડે નઈ રે...
યુગ વિત્યા અને યુગની પણ સદીઓ વહી ગઈ રે...
મર્મી પણ મર્મ ન જાણે કૌતુક કેવું રે...

લાય લાગે તો'યે બળે નઈ એવાં કાળજા કીધાં રે...
વીરડો મીઠો ને દરિયો ખારો એવાં દાખલાં દીધાં રે...
જીવન નથી જંજાળ જીવન છે જીવવા જેવું રે...

ગોતવા જાય તો'યે મળે નહી ગોત્યો ગહન ગોવિંદો રે...
હરિભક્તોને હાથવગો છે પ્રેમ પરખંદો રે...
એવા દેવને દીવો કે ધૂપ શું દેવા દીલ દઈ દેવું રે...

રામકૃપા એને રોજ દીવાળી રંગના ટાણા રે...
કામ કરે એની કોઠીએ કોઇ 'દી ખૂટે નહિ દાણા રે...
કદી'યે આળસુ થઈને નવ આયખું ખોવું રે...

મોજમાં રે'વું, મોજમાં રે'વું, મોજમાં રે'વું રે...