રાતે ઉંઘ ન આવે...

રાતે ઉંઘ ન આવે, દીવસે એવા વ્યવહાર ન કરવા

આપનું મુખ જોઇ મનમાં થાય છે,

આપનું મુખ જોઇ મનમાં થાય છે,

ચાંદ પર લોકો અમસ્તા જાય છે.

જાગવાનું મન ઘણુંયે થાય છે.

આંખ ખોલું છું તો સપનાં જાય છે.

આંસુઓમાં થઇ ગયો તરબોળ હું,

આપનું દિલ તોય ક્યાં ભીંજાય છે?

આપ શું સમજો હૃદયની વાતમાં,

આપને ક્યાં દર્દ જેવું થાય છે?

લાખ કાંટાઓ મથે સંતાડવાતે છતાંયે

ફૂલ ક્યાં સંતાય છે?

દુઃખ પડે છે તેનો ‘આદિલ’ ગમ ન કર,

ભાગ્યમાં જે હોય છે તે થાય છે.

‘આદિલ’

જોઈ કુબેરી

જોઈ કુબેરી ભાગ્ય હથેળીમાં ખુશ ન થા, સંભવ છે ખાલી હાથનો કિસ્સો ફરી બને.

તબીબ છું હું તો પોતે,

તબીબ છું હું તો પોતે, શું દર્દ હોય મને?
શું કહેવું લોકને મારે? ગઝલ લખું છું હું.

જીન્દગી જાણે

જીન્દગી જાણે કૅટલા વણાંક આપે છે!

દરેક વણાંક પર નવા સવાલ આપે છે,

શોધતા રહીયે આપણે જવાબ જીન્દગી ભર,

જવાબ મળે તો જીન્દગી સવાલ બદલી નાંખે છે!

સપના નહી

સપના નહી પણ તમારો વીચાર આપજો,

તમારા મા એક થૈ શકે તે પ્રેમ આપજો.

હુ એક નહિ પણ અનેક જન્મ જીવી લૈશ,

જીદગી મા એક વાર તમારો વીશ્વાસ આપજો.

કદર બેફામ

કદર બેફામ શું માંગુ જીવનની એ જગત પાસે,
કે જ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે.

બેફામ

તકદીર મા નથી તે વાત માગી છે,

તકદીર મા નથી તે વાત માગી છે,
જે મળવાના નથી તેમની મુલાકાત માગી છે.
પ્રેમ ની દુનીયા ને ભલે પાગલ કહેતા લોકો,
મે તો સુરજ પાસે પણ રાત માગી છે.......

દિલ આપતા

દિલ આપતા તમોને આપી દીધુ,

પામતા પાછું, અમે માપી લીધુ.

માત્ર એક જ ક્ષણ તમે રાખ્યું,

છતાંચારે તરફથી કેટલું કાપી લીધુ...

સબધો ના હસ્તાક્ષર

સબધો ના હસ્તાક્ષર કોઈ ઉકેલી નથી શકતુ,

એમા જોડણી ની ભુલ કોઇ શોધી નથી શક્તુ.

ખુબ સરળ હોય છે વાકય રચના એની,

છતા પણ એમા પુરણવીરામ કોઇ મુકી નથી શકતુ.

આજે દુનિયામાં

આજે દુનિયામાં કેટલું ઝેર છે,
કોણ જાણે લોકોને મારાથી શું વેર છે ?
મારી કબર પર લીલું ઘાસ જોઇને કહે છે લોકો,
"આને તો મર્યા પછી પણ લીલા લહેર છે.."

તમારાં અહીં

તમારાં અહીં આજ પગલાં થવાનાં,

ચમનમાં બધાંને ખબર થૈ ગઈ છે.

ઝુકાવી છે ગરદન બધી ડાળીઓએ,

ફૂલોની ય નીચી નજર થૈ ગઈ છે.

હર એક

હર એક શ્વવાશમા તારિ યાદ મુકુ છુ.
મારાથિ વધારે વિશ્વવાસ તારા મા મુકુ છુ.
સાચવજે મારા વિશ્વવાસ ને જતન થિ
મારા શ્વવાશને તારા વિશ્વવાસે મુકુ છુ.

આ યાદ છે

આ યાદ છે આપની કે યાદોમાં આપ છો ?
આ સપના છે આપના કે સપનાઓમાં આપ છો ?
અમે નથી જાણતા અમને બસ એટલું તો કહો,
અમે જાન છીએ આપની કે આપ અમારી જાન છો ? ? ?

તોયે કેટલું

'બેફામ' તોયે કેટલું થાકી જવું પડ્યું ?નહિ તો જીવનનો માર્ગ છે ઘરથી કબર સુધી

ફર્ક શૂરા

ફર્ક શૂરા માં ને ઝહેર માં એક જ હતો,

એક હાથ સાહીનો હતો,ને એક આપનો.......

પડાઘાતી એક

પડાઘાતી એક શબ્દની અણબૂઝ વાત છુ,
ભણકાર કહી રહ્યા છે હજી હું હયાત છું..
ઇશ્વર નથી કે શબ્દથી જકડી શકો મને,
નીર્મોહી શૂન્ય છું, અને તે પણ અજાત છું...
"શુન્ય પાલનપુરી

મુહોબ્બતના સવાલોના

મુહોબ્બતના સવાલોના કોઈ જવાબ નથી હોતા,

અને જે હોય છે તે એટલા સધ્ધર નથી હોતા,

મળે છે કોઈ એક જ પ્રેમી ને સચી લગન દીલ ની,

બધાયે ઝેર પીનારા ઓ કૈં શંકર નથી હોતા............

બસ દુર્દશા નો

બસ દુર્દશા નો એટલો આભાર હોય છે,
જે ને મળુ છુ, એ મુજ થી સમજદાર હોય છે.
ટોળે વળે છે કોઇ ની દિવાનગી ઉપર,
દુનિયા ના લોકો કેવા સમજદાર હોય છે.
કાયમ જો રહી જાય તો પયંગબરી મળે,
દિલ મા જે એક દર્દ કોઇક વાર હોય છે!
જાણે હોય છે સૌ ગરીબ કે વસ્તુ બધી 'મરીઝ'
ઈશ્વર થી પણ, વિશેષ નિરાકાર હોય છે.
'મરીઝ'

સિંહની પરોણાગત...

આ જુનુ બાળકાવ્ય આજે અચાનક જ યાદ આવી ગયું જેમાં રીંછ અને સીંહની વાત કરી છે.
એમાં ભુલ હોય તો ટકોર કરજો...


રીંછ એક્લુ ફરવા ચાલ્યું, હાથમા લીધી સોટી,
સામે રાણા સિંહ મળ્યા તો આફત આવી મોટી.

ઝૂકી ઝૂકી ભરી સલામો બોલ્યુ મીઠા વેણ,
મરે ઘેર પધારો રાણા રાખો મારુ કહેણ.

હાડ ચામડાં બહુ બહુ ચૂંથ્યાં ચાખોજી મધ મીઠું,
નોંતરું દેવા આવ્યો તમને આજે મુખડું દીઠું.

રીંછ જાય છે આગળ એના પગ ધબ ધબ,
સિંહ જાય છે પાછળ એની જીભ લબ લબ.

ઘર આ મારુ તમે જમો સુખેથી મધની લૂમે લૂમ,
ખાવાં જાતાં રાણાજીએ પાડી બૂમે બૂમ.

મધપૂડાનુ વન હતુ એ નહી માખોનો પાર,
બટકું પુડો ખાવાં જાતાં વળગી ભારો ભાર.

આંખે,મોઢે,જીભે,હોઠે ડંખ ઘણેરા લાગ્યા,
ભાગો બાપરે કરતાં ત્યાંથી વનરાજા તો ભાગ્યા.

રીંછ એક્લુ ફરવા ચાલ્યું, હાથમા લીધી સોટી,
સામે રાણા સિંહ મળ્યા તો આફત ટાળી મોટી.

લાગે છે....

મળ્યા નથી આપણે કદી,

પણ મળ્યા હોય તેવું લાગે છે.

તને જોયા વગર પણ,

જોઈ હોય તેવું લાગે છે.

નથી સંબંધ આપણી વચ્ચે છતાં,

ગાઢ સંબંધ જેવું લાગે છે.

તું છે દૂર દૂર ઘણી છતાં,

પાસ હોય તેવું લાગે છે.

મારા મનમાં આ તારા વિચારો

યાદો જ તારી લાગે છે.

આ જે કંઈ પણ છે આપણી વચ્ચે,

મને તો પ્રેમ જેવું લાગે છે.

તને શું લાગે છે ???

આ પ્રેમની રમત

આ પ્રેમની રમત પણ કમાલ છે,

હાર હોય કે જીત એક સરખી ધમાલ છે,

નિરાળા એના નિયમ નિરાળી એની ચાલ છે,

હારેલા તો ઠીક તેમાં જીતેલા પણ બેહાલ છે….

પ્રેમ એટલે કે

પ્રેમ એટલે કે,સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.
સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદો…
પ્રેમ એટલે કે,તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા ચોર્યાશી લાખ વહાણોનો કાફલો
ક્યારે નહીં માણી હો,એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે,એ પ્રેમ છે.
દાઢી કરતા જો લોહી નીકળે ને ત્યાંજ કોઈ પાલવ યાદ આવે,એ પ્રેમ છે.
પ્રેમ એટલે કે…સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.

પ્રેમ

કોઈનોય પ્રેમ ક્યારેય પણ ઓછો હોતો નથી.
આપણી અપેક્ષાઓ જ વધારે હોય છે.--
હરીન્દ્ર દવે

લોહીની નદીઓ વહે છે રોકો...

લોહીની નદીઓ વહે છે રોકો

રોજ નિર્દોષ મરે છે રોકો

આગને કોણ સળગતી રાખે

શહેરનાં શે'ર બળે છે રોકો

ક્યાં સુધી ચાઅશે અંધાધૂંધી

પ્રશ્ન હરરોજ ઊઠે છે રોકો

ન્યાય ને રક્ષા કરી જે ન શકે

ભાષણો કેમ કરે છે રોકો

શબની પેટીથી મતોની પેટી

કોઈ સરખાવ્યા કરે છે રોકો

છે ઈમારત પડું પડું 'આદિલ'

મૂળ આધાર ખસે છે રોકો

માનવના થઈ શક્યો તો....આદિલ મન્સુરી

માનવના થઈ શક્યો તો એ ઈશ્વર બની ગયો

જે કાંઈ બની ગયો એ બરાબર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો...

એ મુજને રડતો જોઇને ખુદ પણ રડી પડ્યા

મારો જ પ્રશ્ન એમનો ઉતર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....

વર્ષો પછી મળ્યા તો નયન ભીના થઈ ગયા

સુખનો પ્રસંગ શોકનો અવસર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....

એ મુજને રડતો જોઇને ખુદ પણ રડી પડ્યા

મારો જ પ્રશ્ન એમનો ઉતર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....

છે આજ મારા હાથમાં મહેંન્દી ભરેલા હાથ

મારો ય હાથ આજ તો સુંદર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો...

આદિલના શેર સાંભળી આશ્ચર્ય થઈ ગયું

ગઈ કાલનો આ છોકરો શાયર બની ગયો.

માનવના થઈ શક્યો તો....આદિલ મન્સુરી

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે...

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે,

ફરી આ દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મળે ન મળે.

ભરી લો શ્વાસમાં એની સુગંધનો દરિયો,

પછી આ માટીની ભીની અસર મળે ન મળે.

પરિચેતોને ધરાઈને જોઈ લેવા દો,

આ હસતા ચહેરા; આ મીઠી નજર મળે ન મળે.

ભરી લો આંખમાં રસ્તાઓ, બારીઓ, ભીંતો,

પછી આ શહેર, આ ગલીઓ, આ ઘર મળે ન મળે.

રડી લો આજ સંબંધોને વીંટળાઈ અહીં,

પછી કોઈને કોઈની કબર મળે ન મળે.

વળાવા આવ્યા છે એ ચ્હેરા ફરશે આંખોમાં,

ભલે સફરમાં કોઈ હમસફર મળે ન મળે.

વતનની ધૂળથી માથુ ભરી લઉં 'આદિલ',

અરે આ ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે ન મળે

રાત મેં એક વિતાવી હતી...

રાત મેં એક વિતાવી હતી ખાલી ઘરમાં

ખૂણે ખૂણાના પ્રસંગો મને ભરપૂર મળ્યા

સૈફ પાલનપુરી

આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા...

આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા, કહેતા નથી.

એક મુદ્દત થઇ કે, તેઓ હા કે ના કહેતા નથી.

લ્યો નવાઇ આપની શંકા સુધી પહોંચી ગઇ.

બસ હવે આગળ અમે દિલની કથા કહેતા નથી.

એને તું સંયમ કહે, તારી કૃપા કિંતુ અમે,

મનમાં નબળાઇ છે તેથી દુર્દશા કહેતા નથી.

એ જ લોકો થઇ શકે છે મહેફિલોની આબરૂ,

જેઓ વેરાનીને પણ સૂની જગા કહેતા નથી.

બે જણા દિલથી મળે તો એક મજલીસ છે ‘મરીઝ’

દિલ વિના લાખો મળે, એને સભા કહેતા નથી.-

મરીઝ

રહેશે મને આ મારી મુસીબતની દશા યાદ

રહેશે મને આ મારી મુસીબતની દશા યાદ બીજા તો બધા ઠીક છે,

આવ્યો ન ખુદા યાદઆ દર્દ મહોબતનું જે હરગિઝ નથી મટતું

ઉપરથી મજા એ કે મને એની દવા યાદમન દઇને ‘મરીઝ’

એ હવે કંઇ પણ નથી કહેતાંસૌ મારા ગુનાની મને રહેશે સજા યાદ

‘મરીઝ’

કેવી મજાની પ્રેમની દીવાનગી હશે...

કેવી મજાની પ્રેમની દીવાનગી હશે,

કે જ્યાં ‘મરીઝ’ જેવો સમજદાર પણ ગયો.

એના ઈશારા રમ્ય છે,

પણ એનું શું કરું-રસ્તાની જે સમજ દે અને ચાલવા ન દે !

મુજ પર સિતમ કરી ગયા મારી ગઝલના શેર,

વાંચીને એ રહે છે બીજાના ખ્યાલમાં.

‘મરીઝ’

રંગમાં આવીને એવો રંગ લાવી જાઉં છું...

રંગમાં આવીને એવો રંગ લાવી જાઉં છું,

ગુલ કદી ખીલ્યાં ન હો એવાં ખિલાવી જાઉં છું.

મૌનમાં ક્યારેક વાતો કંઇ સુણાવી જાઉં છું,

વાતમાં કયારેક મર્મો કંઇ છુપાવી જાઉં છું.

ગૌણ છે મારી નજરમાં મિત્રના અવગુણ બધા,

પુષ્પ નજદીક હું કંટક હટાવી જાઉં છું.

તુજ મિલનમાં પણ ખરે મુજને મજા મળતી નથી,

એ જુદી છે વાત કે મનને મનાવી જાઉં છું.

હે જીવન-કડવાશ, મુજને તું નહી મારી શકે!

ઝેર જેવા ઝેરને પણ હું પચાવી જાઉં છું.

કોણ કે’છે ભાન કંઇ રહેતુ નથી પીધા પછી?

બા’ર પીને હું બરાબર ઘેર આવી જાઉં છું.

કાલ ‘ઘાયલ’, છેહ દેવાના મને તેઓ જરૂર.

આજ તો જો કે ઘણા મિત્રો બનાવી જાઉં છું.

હુ જાઊ છુ...

હુ જાઊ છુ. હુ જાઊ છુ. ત્યા આવશો કોઇ નહિ.
સો સો દિવાલો બાંધતા પણ ફાવશો કોઈ નહી.
"કલાપી"

અમે તો ફક્ત ...

અમે તો ફક્ત મિત્રતા માંગી હતી,એમા પણ આના-કાની કરો છો!
તમે તો નફરત પન એવી રીતે કરો છો,કે જાણે મહેરબાની કરો છો!

તમે પૂછશો નહી ...

તમે પૂછશો નહી કે અમને કેમ છ,ે અમે સારા છીએ એ તમારો વહેમ છે .
બરબાદ તો થઈ ગયા હતા તમારા પ્રેમમા,પણ થોડો અમારા પર ખુદાનો રહેમ છે

જોઉ છુ બધુ...

જોઉ છુ બધુ હુ આ દુનીયા મા,નહી જોવુ હુ માત્ર કબર મારી-
શેખ આદમ આબુવાલા

હવા જ્યારે તેનો રુખ બદલે છે તે સમયે અંદાજ આવી જાયે છે કે આકાશ તેનો પાલવ બદલે છે.

જળ સાથે અટ્ક્ચાળા...

સ્થિર જળ સાથે અટ્ક્ચાળા ના કર કાંકરી નાંખિ કુંડાળા ના કર.

ખુશ્બૂ મા ખીલેલા ફુલ હતા - સૈફ પાલનપુરી

ખુશ્બૂ મા ખીલેલા ફુલ હતા ઊર્મિ મા ડૂબેલા જામ હતા,

શુ આંસુનો ભુતકાળ હતો શુ આંસુના પણ નામ હતા.

થોડીક શિકાયત કરવી તી થોડાક ખુલાસા કરવાતા,

એ મોત જરા રોકાઈ જતે બેચાર મને પણ કામ હતા.

હું ચાંદની રાતે નિકળ્યો તો મારી સફર ચર્ચાઈ ગઈ,

કંઈ મંઝીલ પણ મશહુર હતી કંઈ રસ્તા પણ બદનામ હતા.

જીવનની સમી સાંજે મારે જખ્મો ની યાદી જૉ વી'તી,

બહુ ઓછા પાના શક્યો બહુ અંગત અંગત નામ હતા.

પેલા ખૂણે બેઠા એ 'સૈફ' છે મિત્રો જાણો છો ?!

કેવો ચંચલ જીવ હતૉ ને કેવા રમતારામ હતા!

~~સૈફ પાલનપુરી~~

મોત નુ બંધન - શેખાદમ આબુવાલા

મોત નુ બંધન છતાં, કરતો રહ્યો છે માનવી
જિંદગી માવજત, આદમથી શેખાદમ સુધી

~~શેખાદમ આબુવાલા~~

કેવો તું કીમતી હતો - શેખાદમ આબુવાલા

કેવો તું કીમતી હતો, સસ્તો બની ગયો,
બનવું હતું નહીં ને શિરસ્તો બની ગયો,
ગાંધી, તને ખબર છે કે તારું થયુ છે શું ?
ખુરશી સુધી જવાનો તું રસ્તો બની ગયો!

~~શેખાદમ આબુવાલા~~

"આપણે બન્ને એટલે સામ સામૅ ગોઠવેલ અરીસા માત્ર માત્ર માત્ર..."

"તારી આખો ના અવકાશ મા ચમકતો એક માત્ર
તારો,
રવિશ"

"આજે તો મને પણ નથી ખબર કે મારા ચશ્મા અંદર થી સાફ કરવા ના છે બહાર થી..."

"વર્ષો પછી મળ્યા છો, જે મેંહદી હાથ મા હતી તે વાળ મા છે..."

જાવ છો!

િવચારુ છુ તો યાદ આવી જાવ છો,

ક્લ્પુ છુ તો રજુ થઇ જાવ છો,

સ્વપ્નુ છુ તો સ્પર્ષી જાવ છો,

તો અડકુ ત્યારે આગ બની જાવ છો,

પણ એટલુ તો ખરુ જ્યારે જ્યારે મલો છો,

તો કઈક નુ કઈક તો કરતા જ જાવ છો.

~~લિલુડા સાપ~~

કિવતા: શુન્ય મનસ્ક બેઠી હતી એ સ્વપનોની રાણી....

આ નાનકડી રચના કાલે અચાનક જ્ કો'ક્ ને જોઈને લખાઈ છે.તમારી દાદ જરૂરથી માંગીશ! :)

શુન્ય મનસ્ક,દીશાહીન બેઠી હતી એ સ્વપનોની રાણી,ને અચાનક મારી નજરો એની તરફ મંડાણી.

કદાચ એટ્લે જ્ એ થઈ ગઈ હશે પાણી પાણી,પણ મે તો એની હર એક્ અદાને હતી માણી.

એના રૂપ ની શુ વાત કરુ હુ હવે,શરમ્ ને દલડુ બધુ મૂકાઈ જાય નેવે!

એને જોઇને થાય છે મારા મન મા,કે લઈ એને ઉડી જાઉ ક્યાંક દૂર ગગનમાં.

એને મળવા વાત કરવા હોઉ છુ ઘણો જ ઉત્સુક,છતાં ઘણી વાર જોતાં જ એને થઈ જાઉ છુ મૂક!

કેવા નુ તો ઘણુ જ્ છે આ મન મા,પણ વાત અટકી જાય છે આવીને મો મા!

ભલે એ છે હવે પરાઈ,છતાં એની યાદ નથી ભુલાઈ!

યાદ મા એની પડે છે આંસુ બળે છે લોહી,પણ નથી જાણતુ િદલનુ આ દર્દ કોઈ!

'અર્જુન' ની 'પંખી ની આંખ' ની જેમ મને પણ એ જ દેખાય છે,એને જોતાં જ મારો સમય થંભી જાય છે!

~~ પાર્થ બારોટ ~~

ઝેર ની વાત

ઝેર ની વાત
ઝેર પીને ઝેર ઓક્વુ છે મારે,
દિલ ના બધા જ રહ્સ્યો ફેકી દેવા છે મારે,
ખાદી ની કીંમત કરવી છે મારે,
બધાજ ખાલી જામ ખાલી મૈખાના ભરી દેવા છે મારે,
લાગણી ઓ ના બધાજ વહાણ ડુબાડી દેવા છે મારે,
બધીજ ક્લ્પ્નાઓ હ્કીક્ત મા ફેરવી દેવી છે મારે,
કરવા નુ તો ઘણુ છે વિચારો જેટલુ,
તેથી મારે વીચાર વાનુ પણ બંધ કરી દેવુ છ મરે,
ઝેર પીને ઝેર ઓક્વુ છે મારે

તો કેવું?

તમને જોઇને વળે ફૂલોને પસીનો

તેને ઝાકળનું નામ આપું તો કેવું?

મુખડૂં ઢંકાય જો ફરફરતી લટોથી

તેને ચંદ્રગ્રહણનું નામ આપું તો કેવું?

મીઠડી બે વાત કરી ભીંજાવો હૈયાને

તેને શ્રાવણનું નામ આપું તો કેવું?

તમારા જ સ્વપ્નમાં વીતે રાતલડી

તેને જાગરણનું નામ આપું તો કેવું?

હંમેશા ડૂબી જઉ નયનની ગહેરાઇમાં

તેને વમળનું નામ આપું તો કેવું?

સાન-ભાન ભુલાવું તમારા ઇશારે

તેને વશીકરણનું નામ આપું તો કેવું?

આપણા દિલમાં ઉગી લીલીછમ લાગણી

તેને કૂંપળનું નામ આપું તો કેવું?

નજરથી નજર મળતાં શરમાય નજર

તેને પ્રણયનું નામ આપું તો કેવું?

ગુજરાતી એટ્લે?

આજે આપણે આજ્ના ગુજરાતની વાત કરશુ.

ગુજરાત આજે 2008 મા આગળ વધી રહ્યુ છે.જમાના સાથે તાલ્ મિલાવી રહ્યુ છે.
આજે email નો જમાનો છે છતા પણ ગુજરાતી તો એના એ જ રહેશે.

આજે પણ કન્કોત્રી ને કાળોતરી એ જ્ જુની રીતે મોકલાય્ છે ને!

આજે પણ pizza ખાધા પછી પાન્ ને મસાલા ખવાય જ્ છે!

અરે આજે પણ નવરાત્રી મા રમઝટ જામે જ્ છે! અને ગરબાના તાલે લોકો રાતભર ઝૂમે છે.

આજે પણ માતા-પિતા ને માન્ અપાય્ છે ને વડીલોનુ જ્ કહ્યુ કરાય્ છે!

ભલે બળકો અન્ગ્રેજી મા ભણે, તોયે ઘરમા તો ગુજરાતી જ્ બોલાય છે!

જે સદાય હસતો રહે અને કામમા મેહનતુ હોય એ જ્ ...

જે ગમે તેવી જગ્યાએ પણ સેટ્ થઈ જાય તે જ્ ...

જે ભક્તિ અને ધર્મમા માને છે, અને પ્રામાણિકતાથી ચાલે છે.

જય ગુજરાત..જય માતાજી...

કંકોતરી

મન્હર ઉધાસ ન અવાજમા , આિસમ્ રાંદેરી નેી કલમે લખાયેલેી આ ગઝ્લ રજુ કરુ છુ.

કંઠસ્થ ગઝલો એમણે મારી કરી તો છે,
એને પસંદ છો હું નથી, શાયરી તો છે,
વર્ષો પછી યે બેસતા વરસે એ દોસ્તો,
બીજું તો નથી એમની કંકોતરી તો છે!


મારી એ કલ્પના હતી કે વિસરી મને,
કિન્તુ એ માત્ર ભ્રમ હતો થઇ ખાતરી મને.

ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…

સુંદર ના કેમ હોય કે સુંદર પ્રસંગ છે,
કંકોતરીમાં રૂપ છે, શોભા છે, રંગ છે.

કાગળનો એનો રંગ છે ખીલતા ગુલાબ સમ,
જાણે ગુલાબી એના વદનના જવાબ સમ.

રંગીનીઓ છે એમાં ઘણી ફૂલછાબ સમ,
જાણે કે પ્રેમકાવ્યોની કોઇ કિતાબ સમ.

જાણું છું એના અક્ષરો વર્ષોના સાથથી,
સિરનામું મારૂ કીધું છે ખુદ એના હાથથી.

ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…

કંકોતરીથી એટલું પુરવાર થાય છે,
નિષ્ફળ બને જો પ્રેમ તો વહેવાર થાય છે.

જ્યારે ઉઘાડી રીતે ના કંઇ પ્યાર થાય છે,
ત્યારે પ્રસંગ જોઇ સદાચાર થાય છે.

દુઃખ છે હજાર તોય હજી એજ ટેક છે,
કંકોતરી નથી આ અમસ્તો વિવેક છે.

ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…

આસીમ હવે વાત ગઇ, રંગ પણ ગયો…
તાપી તટે થતો હતો એ સંગ પણ ગયો…
હાથોની છેડછાડ ગઇ, વ્યંગ પણ ગયો…
મેળાપની એ રીત ગઇ, ઢંગ પણ ગયો…
હું દિલની લાગણીથી હજી પણ સતેજ છું,
એ પારકી બની જશે હું એનો એજ છું.

ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…

કોઇ હસીને તો કોઇ રડીને દર્દ છુપાવે છે...

કોઇ હસીને તો કોઇ રડીને દર્દ છુપાવે છે,
કેટલાયે મારી જેમ મજબૂરીથી ચલાવે છે.

કોઇ એને જઇને જરૂરથી આટલું કહેજો,
કે મારી ધડકન એની યાદો ચલાવે છે.

આ કલમ પણ કમાલ કરે છે કાયમ જોને,
શાહીથી બસ નામ એ તેનું લખાવે છે.

દિલ હોય કે કોલસો બળ્યા પછી તો રાખ જ,
તો પછી દોસ્તી ભૂલી પ્રેમ શા માટે કરાવે છે.

પ્રેમ પણ કેવો અદભૂત કમાલ કરે છે ભલા,
ડૂબવાને આરે હતો ને છતાં તરાવે છે.

જગ્યા જ નથી હવે કોઇના માટે એના દિલમાં
દરવાજા પર જ એ ચોકી કરાવે છે.

લિલુડા સાપ્

મને મારા ચેહ રા થી ના માપ્,

મારી આખ મા છે લિલુડા સાપ્.

લિલુડા વળગે લિલુડા વિટ્ળાય્,

લિલુડી ધરતી લિલુડા સાપ,

ઓળખવામા ના ખા તુ થાપ,

બચ્ચપન થી જ રહ્યો છુ ઝેરીલાઓ ની

વચ્ચે,ઝેર પણ ઊતારી શકુ છુ બની ને આગ.

મને મારા ચેહ રા થી ના માપ્,

મારી આખ મા છે લિલુડા સાપ્.

લિલુડા સાપ્

નરબન્કો ગુજરાતી...

મીત્રો, આપણે ગુજરાતીઓ હમેશા આગળ્ વદયા છીએ.
ગમે તેવા સન્જોગો હોય્ કે ગમે તેવી મુશ્કેલીઓ, ગુજરાતી કોઇ દીવસ્ મેહનત કર્યા વગર હાર્ ના માને.
વરસોથી ગુજરાતીઓ દેશની મદદે રહ્યા છે.તેમા ગાન્ધી બાપુ ,સરદાર પટેલ્ જેવા દેશભકતો અને મોટા મોટા ઉદ્યોગપતીઓ પણ્ છે.
ફક્ત દેશ્ જ્ નહી, વીદેશો મા પણ્ ગુજરાતીઓ ખૂબ્ નામના મેળવી ચુક્યા છે.
બ્રિટેન,યુગાન્ડા,અમેરીકા અને યુરોપ ના પણ ઘણા દેશો મા આપણે લોકોએ સિધ્ધીઓ હાન્સલ કરી છે.
આજે ગુજરાત્ દેશ્ ના વિકાસ્ મા ખુબ્ મદદરૂપ થઈ રહ્યુ છે.ગુજરાત એ સૌથી ઝડપી વિકાસ પામેલુ રાજ્ય છે.
ગુજરાતીઓ ક્યા નથી?
વેપારમા આગળ,ભણવામા આગળ,ખેતી-યાન્ત્રીક્ ક્ષેત્રે પણ આગળ!
અરે! ઉત્સવો ઉજવવામા તો સૌથી આગળ!
દરીયા કીનારે દરીયો પણ ખેડે,કછ્છ ના રણ મા પણ રહી જાણે!
સૌરાષ્ટ્ર ને ઉત્તર્ ગુજરાતની પણ વાત ના થાય!
બીજી પણ્ ઘણી વાતો છે ગુજરાતની... :)

અભિપ્રાયો આવકાર્ય છે.

જય જય ગરવી ગુજરાત - ગુજરાત સ્થાપના દીન્ નીમીત્તે...

આજે ગુજરાત સ્થાપના દીન નીમીત્તે આ બ્લોગ્ ચાલુ કરુ છુ.

એની શરુઆત જ આપણે ગુજરાત ગાથા થી કરશુ.

આ મારુ ગુજરાત છે ગુજરાત મારુ ધામ છે,

ભારત નુ ગૌરવ ગાધી ને નરર્સૈયા નુ આ ગામ છે,

સન્સ્ક્રુતી ને સન્સ્કાર થી જગત મા ગુજરાત નુ નામ છે,

હુ એક ગુજરાતી છુ ગુજરાત મારુ સમ્માન છે,

ગુજરાત મારી પહેચાન છે, ગુજરાત મારી જાન છે.


જય ગુજરાત........
જય જય ગરવી ગુજરાત.......